مصاديق مقرّبان‌

1. آسيه‌

49) آسيه، زنى نمونه و مقرّب درگاه الهى:

و ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ ءامَنوا امرَاتَ فِرعَونَ اذ قالَت رَبّ ابنِ لى عِندَكَ بَيتًا فِى الجَنَّةِ .... [1]

تحريم (66) 11

2. ابراهيم (ع)

50) ابراهيم (ع) از بندگان مقرّب در پيشگاه خداوند:

وتِلكَ حُجَّتُنا ءاتَينها ابرهيمَ عَلى‌ قَومِهِ نَرفَعُ دَرَجتٍ مَن نَشاءُ ....

انعام (6) 83

سَلمٌ عَلى‌ ابرهيم‌* انَّهُ مِن عِبادِنَا المُؤمِنين.

صافات (37) 109 و 111

واذكُر عِبدَنا ابرهيمَ واسحقَ ويَعقوبَ ...* انّا اخلَصنهُم بِخالِصَةٍ ذِكرَى الدّار* وانَّهُم عِندَنا لَمِنَ المُصطَفَينَ الاخيار.

ص (38) 45- 47

3. ادريس (ع)

51) ادريس (ع) داراى مقامى رفيع، در پيشگاه خداوند:

واذكُر فِى الكِتبِ ادريسَ انَّه كانَ صِدّيقًا نَّبيّا* ورَفَعنهُ مَكانًا عَليّا.

مريم (19) 56 و 57

4. اسحاق (ع)

52) اسحاق (ع) از مقرّبان پيشگاه خداوند:

واذكُر عِبدَنا ابرهيمَ واسحقَ ويَعقوبَ اولِى الايدى والابصر* وانَّهُم عِندَنا لَمِنَ المُصطَفَينَ الاخيار. [2]

ص (38) 45 و 47

5. اسماعيل صادق‌الوعد

53) اسماعيل صادق‌الوعد، از مقربان پيشگاه الهى:

واذكُر فِى الكِتبِ اسمعيلَ انَّهُ كانَ صادِقَ الوَعدِ وكانَ رَسولًا نَبيّا* وكانَ يَأمُرُ اهلَهُ بِالصَّلوةِ والزَّكوةِ وكانَ عِندَ رَبّهِ مَرضيّا.

مريم (19) 54 و 55

6. الياس (ع)

54) الياس (ع) داراى مقامى رفيع، در پيشگاه خداوند:

سَلمٌ عَلى‌ الياسين‌* انَّهُ مِن عِبادِنَا المُؤمِنين.

صافات (37) 130 و 132

7. ايّوب (ع)

55) ايّوب (ع) داراى مقام والا و تقرب، در پيشگاه خداوند:

واذكُر عَبدَنا ايّوبَ اذ نادى‌ رَبَّهُ انّى مَسَّنِىَ الشَّيطنُ بِنُصبٍ وعَذاب. [3]

ص (38) 41

8. باديه‌نشينان مؤمن‌

56) باديه‌نشينان مؤمن، برخوردار از تقرب در پيشگاه خداوند:

ومِنَ الاعرابِ مَن يُؤمِنُ بِاللَّهِ واليَومِ الأخِرِ ويَتَّخِذُ ما يُنفِقُ قُرُبتٍ عِندَ اللَّهِ وصَلَوتِ الرَّسولِ الا انَّها قُربَةٌ لَهُم سَيُدخِلُهُمُ اللَّهُ فى رَحمَتِهِ انَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيم.

توبه (9) 99

9. پيشگامان در اطاعت‌

57) سبقت‌گيرندگان در طاعت خدا، از مقرّبان درگاه الهى:

والسبِقونَ السبِقون‌* اولكَ المُقَرَّبون. [4]

واقعه (56) 10 و 11

[1] در اخبار و منابع؛ نام همسر فرعون، آسيه ذكر شده است. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 376- 377؛ مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 479)

[2] قيد «عندنا» مى‌تواند گوياى برداشت ياد شده باشد.

[3] اضافه «عبد» به ضمير «نا» براى تشريف و تكريم و مفيد برداشت مزبور است.

[4] در اينكه منظور از سبقت و تقرّب چيست؟ مفسّران، احتمالاتى ذكر كرده‌اند؛ از جمله اينكه مقصود از سبقت، پيشگامى در طاعت و مراد از تقرّب، تقرّب به رحمت الهى است. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 325)