فَلَولا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِ اللَّهِ قُربانًا ءالِهَةً بَل ضَلّوا عَنهُم ....

احقاف (46) 28

43) مال و فرزند، موجب تقرّب در ديدگاه مشركان خوشگذران:

وما ارسَلنا فى قَريَةٍ مِن نَذيرٍ الّا قالَ مُترَفوها انّا بِما ارسِلتُم بِهِ كفِرون‌* وما امولُكُم ولا اولدُكُم بِالَّتى تُقَرّبُكُم عِندَنا زُلفى‌ ....

سبأ (34) 34 و 37

مقرّبان‌

آشاميدنى مقرّبان‌

44) شراب ناب و خالص از چشمه تسنيم، نوشيدنى مقرّبان:

يُسقَونَ مِن رَحيقٍ مَختوم‌* خِتمُهُ مِسكٌ وفى ذلِكَ فَليَتَنافَسِ المُتَنفِسون‌* ومِزاجُهُ مِن تَسنيم‌* عَينًا يَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبون.

مطففين (83) 25- 28

پاداش مقرّبان‌

1. بهشت‌

45) بهشت پرنعمت، پاداش مقرّبان درگاه خداوند:

اولكَ المُقَرَّبون‌* فى جَنتِ النَّعيم.

واقعه (56) 11 و 12

فَامّا ان كانَ مِنَ المُقَرَّبين‌* فَرَوحٌ ورَيحانٌ وجَنَّتُ نَعيم.

واقعه (56) 88 و 89

كِتبٌ مَرقوم‌* يَشهَدُهُ المُقَرَّبون‌* انَّ الابرارَ لَفى نَعيم‌* عَلَى الاراكِ يَنظُرون‌* تَعرِفُ فى وُجوهِهِم نَضرَةَ النَّعيم‌* يُسقَونَ مِن رَحيقٍ مَختوم‌* خِتمُهُ مِسكٌ وفى ذلِكَ فَليَتَنافَسِ المُتَنفِسون‌* ومِزاجُهُ مِن تَسنيم‌* عَينًا يَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبون.

مطففين (83) 20- 28

2. رحمت خدا

46) تقرّب به خدا، درپى‌دارنده رحمت الهى:

ومِنَ الاعرابِ مَن يُؤمِنُ بِاللَّهِ واليَومِ الأخِرِ ويَتَّخِذُ ما يُنفِقُ قُرُبتٍ عِندَ اللَّهِ وصَلَوتِ الرَّسولِ الا انَّها قُربَةٌ لَهُم سَيُدخِلُهُمُ اللَّهُ فى رَحمَتِهِ انَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيم.

توبه (9) 99

فَامّا ان كانَ مِنَ المُقَرَّبين‌* فَرَوحٌ ورَيحانٌ وجَنَّتُ نَعيم. [1]

واقعه (56) 88 و 89

3. رزق خدا

47) رزق عظيم الهى در آخرت، پاداش مقرّبان درگاه خداوند:

فَامّا ان كانَ مِنَ المُقَرَّبين‌* فَرَوحٌ ورَيحانٌ وجَنَّتُ نَعيم. [2]

واقعه (56) 88 و 89

4. رفاه‌

48) رفاه و راحتى، پاداش مقرّبان در سراى آخرت:

فَامّا ان كانَ مِنَ المُقَرَّبين‌* فَرَوحٌ ورَيحانٌ وجَنَّتُ نَعيم. [3]

واقعه (56) 88 و 89

[1] بنا بر اين احتمال كه «روح» به معناى رحمت باشد. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 344)

[2] مفسّران براى «ريحان» چند معنا ذكر كرده‌اند؛ از جمله: 1. گياه معروف؛ 2. رزق در بهشت. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 344) برداشت براساس معناى دوم است. شايان ذكر است كه تنوين و تنكير ريحان مى‌تواند براى بزرگى و عظمت باشد.

[3] بنا بر اينكه «روح و ريحان» راحتى از حزن و اندوه باشد. (الميزان، ج 19، ص 139)