28) دعا و نيايش در پيشگاه خدا، راهى براى تقرّب جستن به سوى او:

واذا سالك عِبادى عنّى فانّى قريبٌ اجيبُ دعوة الدّاعِ اذا دعانِ فليستجيبوا لى وليُؤمِنوا بى لعلَّهُم يرشُدون.

بقره (2) 186

و ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ ءامَنوا امرَاتَ فِرعَونَ اذ قالَت رَبّ ابنِ لى عِندَكَ بَيتًا فِى الجَنَّةِ ونَجّنى مِن فِرعَونَ وعَمَلِهِ ونَجّنى مِنَ القَومِ الظلِمين.

تحريم (66) 11

15. سبقت در اطاعت‌

29) سبقت و پيشگامى در طاعت خدا، سبب تقرّب جستن به رحمت الهى:

والسبِقونَ السبِقون‌* اولكَ المُقَرَّبون. [1]

واقعه (56) 10 و 11

16. سجده‌

30) سجده و خضوع در پيشگاه الهى، از عوامل تقرّب به خداوند:

كَلّا لا تُطِعهُ واسجُد واقتَرِب ....

علق (96) 19

17. شهادت‌

31) شهادت در راه خدا، از عوامل تقرّب به پيشگاه خدا:

ولا تحسبنَّ الَّذين قُتِلوا فى سبيلِ اللَّهِ اموتًا بل احياءٌ عِند ربّهِم يُرزقون.

آل‌عمران (3) 169

والَّذينَ ءامَنوا بِاللَّهِ ورُسُلِهِ اولكَ هُمُ الصّدّيقونَ والشُّهَداءُ عِندَ رَبّهِم لَهُم اجرُهُم ونورُهُم ....

حديد (57) 19

18. عبرت‌آموزى از آيات خدا

32) پند گرفتن از آيات الهى، موجب مقرب شدن انسان به درگاه ربوبى:

... قَد فَصَّلنَا الأيتِ لِقَومٍ يَذَّكَّرون‌* لَهُم دارُ السَّلمِ عِندَ رَبّهِم وهُوَ ولِيُّهُم ....

انعام (6) 126 و 127

19. عبوديّت‌

33) عبوديّت و پرستش خداى يگانه، مايه تقرّب به او:

والى‌ ثَمودَ اخاهُم صلِحًا قالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ ... انَّ رَبّى قَريبٌ مُجيب.

هود (11) 61

20. علم‌

34) علم و آگاهى، از عوامل تقرّب در پيشگاه خداوند:

يايُّهَا الَّذينَ ءامَنوا اذا قيلَ لَكُم تَفَسَّحوا فِى المَجلِسِ فَافسَحوا يَفسَحِ اللَّهُ لَكُم واذا قيلَ انشُزوا فانشُزوا يَرفَعِ اللَّهُ الَّذينَ ءامَنوا مِنكُم والَّذينَ اوتُوا العِلمَ دَرَجتٍ واللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبير.

مجادله (58) 11

21. عقيده حق‌

35) انديشه و عقيده صحيح، عامل تقرّب انسان به خدا:

مَن كانَ يُريدُ العِزَّةَ فَلِلَّهِ العِزَّةُ جَميعًا الَيهِ يَصعَدُ الكَلِمُ الطَّيّبُ والعَمَلُ الصلِحُ يَرفَعُهُ .... [2]

فاطر (35) 10

[1] درباره اينكه منظور از سبقت چيست؟ مفسّران احتمالاتى ذكر كرده‌اند؛ از جمله اينكه به معناى پيشگامى در طاعت است. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 325)

[2] مقصود از «الكلم الطيّب» صرف كلمات نيست؛ بلكه عقايد حقّه است كه در رأس آنها اعتقاد به توحيد است و مراد از صعود آن، تقرّب صاحب آن اعتقاد است. (الميزان، ج 17، ص 23)