[1] برداشت ياد شده براساس ارجاع ضمير فاعلى «ليريه» به «غراب»
است. به اتّفاق رأى همه مفسّران، از آيه 27 تا 31 مائده، مربوط به قصّه هابيل و
قابيل است.
[2] برداشت بر اين اساس است كه آيه «و أنزل اللّه عليك الكتب و
الحكمة و علّمك ما لمتكن تعلم» دو نوع از علم را بيان مىكند: يكى علمى كه به
وسيله وحى تعليم مىشود؛ دوم علمى كه به وسيله القاى در قلب و الهام خفى الهى
تعليم مىشود كه اين موهبت الهى را عصمت مىناميم. (الميزان، ج 5، ص 79- 80)
[3] گرچه برداشت ياد شده به طور صريح در آيه ذكر نشده، ولى روح
آيه بر چنين مطلبى دلالت دارد، چون از يك طرف، خداوند در دفاع از پيامبرش
مىفرمايد: زبان كسى را كه آموزگار محمّد (ص) ذكر كردهاند غير عربى است و آنچه بر
پيامبر (ص) نازل شد كه قرآن باشد به زبان عربى است؛ پس خدا، قرآن و معارف آن به محمّد
(ص) تعليم مىدهد.
[4] مقصود، تعليم قرآن به محمّد (ص) است. (مجمعالبيان، ج 9- 10،
ص 299)