تابوت‌

تابوت، از مادّه «تَوْب» به معناى رجوع، ظرفى است كه در آن اشيا به وديعت گذاشته مى‌شود و همواره صاحبش به آن مراجعه مى‌كند. [1] از مصاديق معروف آن تابوت بنى‌اسرائيل است و آن صندوق مقدّسى بود بين بنى‌اسرائيل كه در آن، اشياى مقدّس و ارزشمند مانند نوشته‌هاى اصلى تورات، زره و برخى وسايل شخصى موسى و هارون (ع) نگهدارى مى‌شد و بنى‌اسرائيل آن را از اسباب خير و سرافرازى و پيروزى بر دشمنان مى‌دانستند؛ اما با عصيان بنى‌اسرائيل و توهين به آن، صندوق از ميان آنان مفقود شد. [2]

تابوت بنى‌اسرائيل‌

1) تابوت معهود بنى‌اسرائيل، مورد توجّه و عنايت بنى‌اسرائيل:

و قال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت فيه سكينة مّن رّبّكم و بقيّة مّمّا ترك ءال موسى‌ و ءال هرون تحمله الملكة ....

بقره (2) 248

2) گرفته شدن تابوت از دست بنى‌اسرائيل، در برهه‌اى از زمان:

و قال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت ....

بقره (2) 248

3) تابوت بنى‌اسرائيل، ميراث و يادگارى از خاندان موسى و هارون (ع):

و قال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت فيه سكينة مّن رّبّكم و بقيّة مّمّا ترك ءال موسى‌ و ءال هرون ....

بقره (2) 248

4) تابوت معهود، مايه تسكين خاطر بنى‌اسرائيل:

و قال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت فيه سكينة مّن رّبّكم ....

بقره (2) 248

5) آمادگى بنى‌اسرائيل براى پيكار با دشمنان، پس از پذيرش زمامدارى طالوت، با مشاهده تابوت معهود:

و قال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت فيه سكينة مّن رّبّكم ...* فلمّا فصل طالوت بالجنود قال إنّ اللّه مبتليكم بنهر .... [3]

بقره (2) 248 و 249

6) تابوت معهود بنى‌اسرائيل، ميراث بجا مانده از صندوق حامل موسى (ع)، به هنگام افكندن در رود نيل:

وقال لهم نبيّهم إنّ ءاية ملكه أن يأتيكم التّابوت فيه سكينة مّن رّبّكم وبقيّة مّمّا ترك ءال موسى‌ وءال هرون تحمله الملكة إنّ فى ذلك لأية لّكم إن كنتم مّؤمنين. [4]

بقره (2) 248

[1] الكشّاف، ج 1، ص 293.

[2] مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 614.

[3] بسيج لشكريانى از بنى‌اسرائيل، با وجود ترديد سابق آنان نسبت به فرماندهى طالوت، دلالت بر جمله‌اى محذوف دارد؛ يعنى پس از آمدن تابوت، به فرماندهى طالوت گردن نهادند و آماده نبرد شدند و آنگاه طالوت آنان را بسيج كرد.

[4] برداشت ياد شده بر اساس روايتى از امام صادق (ع) است كه تابوت بنى‌اسرائيل را همان تابوت حامل موسى (ع) به هنگام افكندن در نيل معرّفى مى‌كند. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 245)