54) عقيده پادشاه مصر و درباريان او در عصر يوسف (ع) به وجود خداوند:
قال ما خطبكنّ إذ رودتّنّ يوسف عن نّفسه قلن حش للّه ....
يوسف (12) 51
قوانين جزايى پادشاه مصر
55) مجاز نبودن يوسف (ع) براى نگهدارى بنيامين به جرم سرقت، بر طبق
قوانين جزايى پادشاه مصر:
... ثمّ استخرجها من وعآء أخيه كذلك كدنا ليوسف ما كان ليأخذ
أخاه فى دين الملك ....[3]
يوسف (12) 76
56) نبودن قانون بردگى به جرم سرقت، در قوانين جزايى پادشاه مصر:
قالوا جزؤه من وجد فى رحله فهو جزؤه كذلك نجزى الظَّلمين* فبدأ بأوعيتهم قبل وعآء أخيه ثمّ استخرجها من وعآء أخيه كذلك
كدنا ليوسف ما كان ليأخذ أخاه فى دين الملك إلّاأن يشآء اللّه نرفع درجت مّن نّشآء
وفوق كلّ ذى علم عليم.
يوسف (12) 75 و 76
هوشيارى پادشاه مصر
57) پادشاه مصر در عصر يوسف (ع)، فردى برخوردار از فراست، حكمت و
تدبير:
وقال الملك ائتونى به أستخلصه لنفسى فلمّا كلّمه قال إنّك اليوم
لدينا مكين أمين.
يوسف (12) 54
پادشاهى---) حكومت
پاكدامنى---) عفّت
[1] تقديرش «فأرسلون إلى يوسف فى السّجن» است كه متعلّق به سبب
وضوح كلام، حذف شده است.
[2] «ال» در «الرّسول» عهد ذكرى است و به قرينه «فأرسلون» در آيه
45 معلوم مىشود كه اين فرستاده، همان ساقى پادشاه بود كه براى دريافت تعبير خواب
به سوى يوسف (ع) فرستاده شده بود.
[3] مقصود از «دين» قوانين و مقرّراتى است كه از سوى پادشاه وضع
شده كه به موجب آن نمىتوانست برادرش را در مصر نگهدارد. (الميزان، ج 11، ص 225)