فيها شمسا ولا زمهريرا. [1]

انسان (76) 12 و 13

يهود و بهشت‌

728)

ادّعاى بى‌اساس يهود، در انحصار بهشت به آنان:

وقالوا لن يدخل الجنّة إلّامن كان هودا أو نصرى‌ تلك أمانيّهم قل هاتوا برهنكم إن كنتم صدقين.

بقره (2) 111

بهشت آدم---) آدم (عليه‌السلام)

بهشت شدّاد

شدّاد، فرزند عاد كه ادّعاى خدايى داشت، بهشتى‌ [2] در صحراى عدن، [3] بين صنعا و حَضْرموت، بنا كرد. [4] براساس آيات 6 تا 8 سوره فجر (89)، كه صحبت از «ارم عاد» شده معلوم مى‌شود آن، شهرى آباد و بى‌نظير و داراى قصرهاى با شكوه و ستون‌هاى برافراشته بوده است. [5] در توصيف بهشت شدّاد، مفسّران گفته‌اند: در آن، قصرهايى از طلا و نقره و ستون‌هايى از زبرجد و ياقوت و درختان گوناگون و جويبارهايى، جارى بوده است‌ [6] كه به جاى ريگ؛ مرواريد و ياقوت و زبرجد در قعر جويها، ريخته و آن از زير آب پيدا بود. [7]

[1] «زمهرير» به معناى سرماى شديد است. مقصود از نديدن خورشيد و سرما، روبه‌رو نشدن با سرما و گرماى آزاردهنده و برخوردارى از هواى مطبوع و معتدل است.

[2] مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 738.

[3] التفسير الكبير، ج 11، ص 153.

[4] لغت‌نامه، ج 2، ص 1597، «ارم».

[5] الميزان، ج 20، ص 280.

[6] التفسير الكبير، ج 11، ص 153.

[7] روض‌الجنان، ج 20، ص 262.