2. به استقامت‌كنندگان‌

677) بشارت بهشت، از طرف خداوند به استقامت‌كنندگان در راه خدا:

إنّ الّذين قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا تتنزّل عليهم الملئكة ألّاتخافوا ولاتحزنوا وأبشروا بالجنّة الّتى كنتم توعدون.

فصلت (41) 30

3. به تائبان‌

678) وعده بهشت به تائبان، از جانب خداوند:

إلّا من تاب وءامن وعمل صلحا فأولئك يدخلون الجنَّة ولايظلمون شيا جنَّت عدن الّتى وعد الرّحمن عباده بالغيب إنّه كان وعده مأتيًّا.

مريم (19) 60 و 61

... إنّى تبت إليك ...* أولئك الّذين نتقبّل عنهم أحسن ما عملوا ونتجاوز عن سيّاتهم فى أصحب الجنّة وعد الصّدق الّذى كانوا يوعدون.

احقاف (46) 15 و 16

4. به تسليم‌شدگان‌

679) بشارت بهشت، به تسليم‌شدگان در برابر خدا:

... قال ربّ ... إنّى من المسلمين‌* أولئك ... فى أصحب الجنّة وعد الصّدق الّذى كانوا يوعدون.

احقاف (46) 15 و 16

5. به حافظان حدود خدا

680) وعده بهشت، به حافظان حدود الهى از سوى خداوند:

إنّ اللّه اشترى‌ من المؤمنين أنفسهم وأمولهم بأنّ لهم الجنّة ... وعدا عليه حقًّا ...* ... والحفظون لحدود اللّه .... [1]

توبه (9) 111 و 112

وأزلفت الجنّة للمتّقين غير بعيد* هذا ما توعدون لكلّ أوّاب حفيظ. [2]

ق (50) 31 و 32

6. به حامدان‌

681) وعده بهشت به حامدان الهى، از جانب خداوند:

إنّ اللّه اشترى‌ من المؤمنين أنفسهم وأمولهم بأنّ لهم الجنّة ... وعدا عليه حقًّا ...* ... الحمدون ... وبشّر المؤمنين.

توبه (9) 111 و 112

7. به روزه‌داران‌

682) وعده بهشت به روزه‌داران، از سوى خدا:

إنّ اللّه اشترى‌ من المؤمنين أنفسهم وأمولهم بأنّ لهم الجنّة ... وعدا عليه حقًّا ...* ... السَّئحون ... وبشّر المؤمنين. [3]

توبه (9) 111 و 112

[1] از امام صادق (ع) سؤال شد: اينكه خداى متعال مى‌فرمايد: به تحقيق، خدا از مؤمنان نفسها و مالهايشان را خريده است كه در مقابل، به آنها بهشت بدهد، آيا شامل همه كسانى است كه در راه خدا جهاد مى‌كنند يا براى گروه خاصى است و نه همه گروهها؟ امام فرمود: خداى- عزوجل- به دنبال آيه مذكور اين آيه را بر رسول‌خدا (ص) نازل نمود (التائبون العابدون ...) و بدين وسيله، صفات مؤمنانى را كه نفسها و مالهايشان را خريده است بيان نمود. (دعائم الاسلام، ج 1، ص 341؛ بحارالانوار، ج 97، ص 48)

[2] «أوّاب» به معناى توبه‌كننده است. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 224)

[3] در يك قول، «السئحون» به روزه‌داران تفسير شده است. (مجمع‌البيان، ج 5- 6، ص 114)