ويطاف عليهم بانية مّن فضّة وأكواب كانت قواريرا.

انسان (76) 15

ويطوف عليهم ولدن مّخلّدون ....

انسان (76) 19

405) خدمتكاران بهشت، در سن نوجوانى و بسيار خوش چهره:

ويطوف عليهم غلمان لّهم كأنّهم لؤلؤ مّكنون.

طور (52) 24

406) خدمتگزاران بهشت، جوانانى آراسته و گوشواره بر گوش:

يطوف عليهم ولدن مّخلّدون. [1]

واقعه (56) 17

ويطوف عليهم ولدن مّخلّدون ....

انسان (76) 19

407) خدمتگزاران بهشت، همواره و جاودانه در حال جوانى:

يطوف عليهم ولدن مّخلّدون. [2]

واقعه (56) 17

ويطوف عليهم ولدن مّخلّدون ....

انسان (76) 19

408) خدمتكاران بهشت، حامل جامها، آبريزها و پياله‌هايى از آشاميدنيهاى بهشتى:

يطوف عليهم ولدن مّخلّدون‌* بأكواب و أباريق و كأس مّن مّعين.

واقعه (56) 17 و 18

409) خدمتكاران بهشت، فرزندان نابالغ از دنيا رفته:

ويسقون فيها كأسا كان مزاجها زنجبيلا* ويطوف عليهم ولدن مّخلّدون .... [3]

انسان (76) 17 و 19

410) خدمتكاران بهشت، همچون مرواريدهاى پراكنده:

ويطوف عليهم ولدن مّخلّدون إذا رأيتهم حسبتهم لؤلؤا مّنثورا.

انسان (76) 19

411) خدمتكاران بهشتى، همچون مرواريد نهفته در صدف:

ويطوف عليهم غلمان لّهم كأنّهم لؤلؤ مّكنون.

طور (52) 24

خرماى بهشت---) همين مدخل، ميوه‌هاى بهشت، انواع ميوه‌هاى بهشت، خرما

خلقت بهشت---) همين مدخل، فعليّت بهشت‌

خوردنيهاى بهشت‌

412) طمع جهنّميان به خوردنيهاى بهشت:

ونادى‌ أصحب النّار أصحب الجنّة أن أفيضوا علينا من المآء أو ممّا رزقكم اللّه ....

اعراف (7) 50

413) خوردنيهاى ويژه بهشتى در اختيار اهل آن، در صبحگاهان و شامگاهان:

لّايسمعون فيها لغوا إلّاسلما ولهم رزقهم فيها بكرة وعشيًّا. [4]

مريم (19) 62

[1] برخى «مخلّدون» را مشتق از «خلد» به معناى گوشواره دانسته‌اند. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 327)

[2] خدمتگزاران بهشت به «خلود» وصف شده‌اند؛ يعنى همواره بر صفت جوانى خود مى‌باشند و هيچ‌گاه مرگ و پيرى آنان را درنمى‌يابد. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 327)

[3] «ولدان مخلّدون» در روايتى از پيامبراكرم (ص) و على (ع) به فرزندان نابالغى كه قبل از بلوغ، از دنيا رفته‌اند تفسير شده است. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 327)

[4] با توجّه به اينكه از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه بهشتيان هر چه بخواهند در اختيارشان قرار مى‌گيرد منظور از «بكرة و عشيّاً» روزيهاى ويژه است. از رسول گرامى اسلام (ص) نقل شده است: هداياى جالب و ويژه از سوى خداوند در اوقاتى كه در اين دنيا نماز مى‌خواندند در بهشت به آنها مى‌رسد. (روح‌المعانى، ج 9، جزء 16، ص 164)