44) پيامبر (ص) مأمور بشارت پيروزى قريبالوقوع به مؤمنان:
و أخرى تحبّونها نصر مّن اللّه وفتح قريب وبشّر المؤمنين.[3]
صف (61) 13
بشارت دادهشدگان
1. ابراهيم (ع)
45) بشارت تولد فرزندى دانا به ابراهيم (ع) در سنّ پيرى:
و نبّئهم عن ضيف إبرهيم* قالوا لاتوجل إنّا نبشّرك بغلم عليم* قال أبشّرتمونى على أن
[1] جمله «و أنّ الذين لايؤمنون بالأخرة» عطف بر جمله «أنّ لهم
أجراً كبيرا» است (الميزان، ج 13، ص 48) يعنى قرآن دو بشارت به مؤمنان مىدهد: 1.
اجر بزرگ براى آنان؛ 2. آماده شدن عذاب براى كافران.
[2] مقصود از «ذكر»، قرآن و مخاطب «فبشّره»، پيامبراسلام (ص) است.
[3] برداشت مزبور بر اين نكته استوار است كه «بشّر المؤمنين» عطف
بر جمله «تؤمنون باللَّه ...» در دو آيه قبل باشد كه معنايش اينگونه مىشود:
ايمان بياوريد و مجاهدت كنيد تا خداوند شما را پاداش و يارى دهد و تو اى پيامبر،
اين مطلب را به مؤمنان بشارت ده. (الكشّاف، ج 4، ص 527)