8) كرامت و ارزش نامه سليمان (ع) در ديدگاه بلقيس (ملكه سبأ)، به
علّت شروع آن با بسمله:
قالت يأيّها الملؤا إنّى ألقى إلىّ كتب كريم* إنّه من سليمن وإنّه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم.[1]
نمل (27) 29 و 30
تلاوت بسمله
9) تلاوت بسمله از زبان پيامبر (ص) سبب پراكنده شدن مشركان از اطراف
او:
... وإذا ذكرت ربّك فى القرءان وحده ولّوا على أدبرهم نفورا.[2]
اسراء (17) 46
10) پيامبر (ص)، مأمور آغاز قرائت قرآن با بسمله:
اقرأ باسم ربّك الّذى خلق.
علق (96) 1
11) گفتن بسمله، از آداب شروع تلاوت قرآن:
اقرأ باسم ربّك الّذى خلق.
علق (96) 1
شروع قرآن با بسمله---) همين مدخل، تلاوت بسمله
بشارت
بشارت، به خبر مسرّتآور گفته مىشود.
[3] بشارت به طور مطلق، فقط در مورد خير به كار مىرود؛ اما در مورد
شرّ، بهطور مقيّد استعمال مىشود؛ مانند «فبشّرهم بعذاب أليم». [4] در اين مدخل از واژه «بشّر» و مشتقّات
آن استفاده شده است.
اهمّ عناوين: بشارت به مؤمنان، بشارت دادهشدگان، بشارتدهندگان،
بشارت عذاب، بشارتهاى قرآن و بهرهمندى از بشارت.
بشارت آمرزش
1) مأموريّت پيامبر (ص) از جانب خداوند، براى بشارت آمرزش الهى به
پيروان قرآن و خداترسان:
إنّما تنذر من اتّبع الذّكر وخشى الرّحمن بالغيب فبشّره بمغفرة.[5]
3) روحيّه خداترسى، زمينه بهرهمندى از بشارت خداوند به آمرزش:
إنّما تنذر من اتّبع الذّكر وخشى الرّحمن
[1] جمله «و إنّه بسم اللَّه الرحمن الرحيم» تعليل ديگرى براى
بيان گرانمايه بودن نامه سليمان (ع) است؛ يعنى نامهاى كه براى من آورده شده از دو
جهت، كريم و مهم است: يكى اينكه از طرف سليمان (ع) است و ديگر آنكه با «بسم اللَّه
الرحمن الرحيم» شروع شده است. (الميزان، ج 15، ص 358)
[2] امام صادق (ع) فرمود: مقصود از «إذا ذكرت ربّك فى القرآن
وحده»، بسم اللَّه الرحمن الرحيم است. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 173)