59) آويخته شدن داراييهاى بخيلان در قيامت بر گردن آنان به صورت طوقى آتشين، تبلور شر و زيان بخل‌ورزى ايشان:

ولايحسبنّ الّذين يبخلون بمآ ءاتل- هم اللّه من فضله هو خيرا لّهم بل هو شرٌّ لّهم سيطوّقون ما بخلوا به يوم القيمة ....

آل‌عمران (3) 180

60) بخل‌ورزى، از عوامل كيفر آخرتى و سقوط در جهنّم:

وأمّا من بخل واستغنى‌* ... إذا تردّى‌.

ليل (92) 8 و 11

61) عذاب خواركننده، كيفر بخل‌ورزان و دعوت‌كنندگان به بخل:

الّذين يبخلون ويأمرون النّاس بالبخل ... وأعتدنا للكفرين عذابا مّهينا.

نساء (4) 37

گناه بخل‌

62) گناه بودن بخل، نزد خداوند:

ولاتجعل يدك مغلولةً إلى‌ عنقك ...* كلّ ذلك كان سيّئه عند ربّك مكروها.

اسراء (17) 29 و 38

نسبت بخل به خدا

63) نسبت دادن صفت بخل به خدا، از سوى يهود:

وقالت اليهود يداللّه مغلولة غلّت أيديهم ولعنوا بما قالوا بل يداه مبسوطتان ينفق كيف يشآء ....

مائده (5) 64

64) نسبت دادن بخل به خدا، از سوى يهود، مايه نفرين شدن آنان از سوى خداوند:

وقالت اليهود يداللّه مغلولة غلّت أيديهم ولعنوا بما قالوا بل يداه مبسوطتان ينفق كيف يشآء ....

مائده (5) 64

بدا

بدا در لغت به معناى ظاهر شدن است‌ [1] [و در اصطلاح‌] عبارت است از آشكار شدن امرى از ناحيه خداوند برخلاف آنچه ظاهر بوده است كه در واقع اولى را محو و دومى را اثبات كرده و خدا به هر دو حادثه آگاه است. [2] گفتنى است كه بدا درباره خدا دگرگون شدن تصميم و اراده نيست، بلكه اين لفظ همانند غضب و رضا در حق خدا استعمال مجازى دارد و «بدا للّه» بدين معناست كه از جانب او ظاهر شد. [3]

بدا در ذبح اسماعيل (ع)

1) برداشته شدن دستور ذبح اسماعيل (ع) و فديه دادن گوسفند به جاى وى، به سبب نيكوكارى ابراهيم (ع):

... يبنىّ إنّى أرى‌ فى المنام أنّى أذبحك ...* فلمّا أسلما و تلّه للجبين‌* و فدينه بذبح عظيم‌* كذلك نجزى المحسنين. [4]

صافات (37) 102 و 103 و 107 و 110

[1] المصباح، ج 1- 2، ص 40، «بدا».

[2] الميزان، ج 11، ص 381.

[3] تصحيح اعتقادات الاماميه، ص 67.

[4] امام صادق (ع) فرمود: هيچ بدايى از سوى خدا مانند آنچه در مورد اسماعيل اتفاق افتاد، واقع نشد؛ هنگامى كه پدرش ابراهيم (ع) را مأمور ساخت به ذبح وى، سپس (گوسفندى را) به جاى او فديه داد. (تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 420)