105) هجرت و كنارهگيرى اصحاب كهف، از بتپرستان و بتها:
أم حسبت أنّ أصحب الكهف ...* وإذ اعتزلتموهم وما يعبدون إلّااللَّه فأووا إلى الكهف ....
كهف (18) 9 و 16
106) كنارهگيرى ابراهيم (ع) از بتپرستان و بتهاىشان:
واذكر فى الكتب إبرهيم ...* وأعتزلكم وما تدعون من دون اللّه ...* فلمَّا اعتزلهم وما يعبدون من دون اللَّه ....
مريم (19) 41 و 48 و 49
استهزاى بتها
107) پرسش استهزاآميز ابراهيم (ع) از بتها، با دعوت از آنها به غذا
خوردن و سخن گفتن:
وإنّ من شيعته لإبرهيم* فراغ إلى ءالهتهم
[1] در مرجع ضمير «إليه» سه احتمال وجود دارد: 1. به ابراهيم (ع)
برگردد؛ 2. به «كبيراً» برگردد؛ 3. به «اللّه» راجع باشد. (الميزان، ج 14، ص 299)
برداشت براساس احتمال دوم است.
[2] در ظاهر آيات، «آثار» به بت نسبت داده شده، ولى روشن است كه
مقصود، آثار بتپرستى است.
[3] بنا بر يك احتمال ضمير «أضلّوا» به بتها برمىگردد.
(مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 548)
[4] عدّهاى از مفسّران، «رُجز» را به بتها (اصنام) تفسير
كردهاند. (مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 581؛ روحالمعانى، ج 16، جزء 29، ص 205)