167) بعثت پيامبران، يكى از راههاى گفتوگوى خدا با انسانها:
وما كان لبشر أن يكلّمه اللّه إلّاوحيا أو من وراى حجاب أو يرسل
رسولا فيوحى بإذنه ما يشاء إنّه علىٌّ حكيم.
شورى (42) 51
168) برانگيخته شدن پيامبرانى در فاصله زمانى ميان حضرت نوح و موسى
(ع):
واتلعليهم نبأ نوح ...* ثمّ بعثنا من بعده رسلا إلى قومهم ...* ثمّ بعثنا من بعدهم مّوسى ....[3]
يونس (10) 71 و 74 و 75
ولقد أرسلنا نوحا إلى قومه ...* ثمّ أنشأنا
[1] «تترى»، به معناى پياپى آمدن و حال براى فاعل «أرسلنا» به
شمار مىرود؛ بنابراين، تقدير آن چنين است: «ثمّ أرسلنا جائين واحداً بعد واحد؛
سپس، فرستادگان خود را يكى پس از ديگرى روانه كرديم».
[2] در «لكلّ قوم هاد» احتمالاتى مطرح شده كه يكى از آنها اين
است: هر قومى پيامبرى دارد كه آنان را هدايت مىكند. (مجمعالبيان، ذيل آيه)
[3] ضمير «بعده» در «ثمّ بعثنا من بعده» به حضرت نوح (ع)- كه در
آيات مطرح شده- بازمىگردد.