فنكون من المؤمنين‌* إنّ فى ذلك لأية و ما كان أكثرهم مّؤمنين.

شعراء (26) 99 و 102 و 103

15. محروميّت از رحمت خدا

373) محروم شدن از رحمت و لطف خدا، از موانع ايمان:

وقالوا قلوبنا غلف بل لّعنهم اللّه بكفرهم فقليلا مّا يؤمنون.

بقره (2) 88

من الّذين هادوا يحرّفون الكلم عن مّواضعه ... ولكن لّعنهم اللّه بكفرهم فلايؤمنون إلّاقليلا.

نساء (4) 46

16. وارونگى قلب‌

374) وارونگى قلب و ادراك كافران، مايه ايمان نياوردن ايشان حتّى با ديدن روشن‌ترين معجزات:

ونقلّب أفدتهم وأبصرهم كما لم يؤمنوا به أوّل مرّة ونذرهم فى طغينهم يعمهون.

انعام (6) 110

17. هواپرستى‌

375) پيروى از هوا و هوس، از موانع ايمان:

إنَّ السَّاعة ءاتية أكاد أخفيها لتجزى‌ كلّ نفس بما تسعى‌* فلايصدّنّك عنها من لّايؤمن بها واتَّبع هويه فتردى‌.

طه (20) 15 و 16

نشانه‌هاى ايمان---) مؤمنان، نشانه‌هاى مؤمنان‌

نعمت ايمان‌

376) ايمان، نعمت و امتنانى از خداوند بر مؤمنان:

وكذلك فتنّا بعضهم ببعض لّيقولوا أهؤلاء منّ اللّه عليهم مّن بيننآ أليس اللّه بأعلم بالشَّكرين.

انعام (6) 53

... قل لّاتمنّوا علىّ إسلمكم بل اللّه يمنّ عليكم أن هديكم للإيمن إن كنتم صدقين.

حجرات (49) 17

نيز---) اسلام و خدا و قرآن و قيامت و مسلمانان ومؤمنان‌

ائمّه (عليهم‌السّلام)---) امامت‌

ائمّةالكفر

ائمّه، جمع امام و به معناى هر كس و هر چيزى است كه سرمشق قرار گيرد؛ چه حق باشد و چه باطل‌ [1] «ائمّةالكفر» (پيشوايان كفر) فقط يك بار در قرآن آمده و درباره آن چند قول وجود دارد:

1. مطلق سران كفر و گمراهى؛ [2] 2. سران قريش مانند حرث‌بن‌هشام و ابوسفيان و عكرمة ابن ابى‌جهل؛ 3. پيمان شكنان از سران قريش؛ [3] 4. اهل فارس و روم؛ [4] ولى آن‌چه از ظاهر و سياق آيات فهميده مى‌شود، مقصود گروهى از مشركان‌اند كه با مسلمانان پيمان ترك مخاصمه بستند؛ ولى در عمل نقض كردند. در اين مدخل از واژه «ائمّةالكفر» استفاده شده است.

[1] العين؛ مفردات راغب؛ لسان العرب.

[2] مجمع‌البيان؛ الكشّاف، ذيل آيه 12 سوره توبه.

[3] مجمع‌البيان، ذيل آيه 12 سوره توبه.

[4] همان.