26) دوستى اهل‌بيت (ع) امرى پسنديده و ارزشمند:

... قل لّاأسلكم عليه أجرا إلّاالمودّة فى القربى‌ و من يقترف حسنة نّزد له فيها حسنا إنّ اللّه غفور شكور.

شورى (42) 23

27) محبّت اهل‌بيت (ع)، از نعمت‌هاى باطنى الهى:

... وأسبغ عليكم نعمه ظهرة وباطنة .... [1]

لقمان (31) 20

28) دوستى اهل‌بيت (ع) حسنه‌اى با پاداش مضاعف:

من جآء بالحسنة فله عشر أمثالها .... [2]

انعام (6) 160

29) دوستى اهل‌بيت (ع) تمسّك به ريسمان محكم الهى:

... فمن يكفر بالطَّغوت ويؤمن باللّه فقد استمسك بالعروة الوثقى‌ ....

بقره (2) 256

ومن يسلم وجهه إلى اللّه وهو محسن فقد استمسك بالعروة الوثقى‌ .... [3]

لقمان (31) 22

آثار حبّ اهل‌بيت (ع)

1. آمرزش‌

30) مودّت اهل‌بيت پيامبر (ص) زمينه‌ساز برخوردارى انسان از آمرزش و لطف الهى:

... قل لّاأسلكم عليه أجرا إلّاالمودّة فى القربى‌ و من يقترف حسنة نّزد له فيها حسنا إنّ اللّه غفور شكور. [4]

شورى (42) 23

2. پاداش‌

31) محبّت به اهل‌بيت (ع)، مايه بهره‌مند شدن از پاداش الهى:

قل ما سألتكم مّن أجر فهو لكم إن أجرى إلّاعلى اللّه وهو على‌ كلّ شى‌ء شهيد. [5]

سبأ (34) 47

سپاس‌گزارى از اهل‌بيت (ع)

32) اطعام اهل‌بيت (ع) به نيازمندان، مورد سپاس:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّ هذا كان لكم جزاء وكان سعيكم مّشكورا.

انسان (76) 8 و 22

صبر اهل‌بيت (ع)

33) صبر اهل‌بيت (ع) در برابر گرسنگى و انجام وظايف:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* وجزيهم بما صبروا جنّة وحريرا.

انسان (76) 8 و 12

[1] در روايتى از امام باقر (ع) «نعمت باطنى» به دوستى اهل‌بيت (ع) تفسير شده است. (بحارالأنوار، ج 24، ص 54، ح 16؛ تفسير برهان، ذيل آيه)

[2] در روايتى از على (ع) آمده است: مقصود از «حسنه» دوستى ما اهل‌بيت است. (بحارالأنوار، ج 36، ص 186، ح 185؛ شواهدالتنزيل، ذيل آيه)

[3] «العروة الوثقى‌» در روايات به حبّ اهل‌بيت (ع) تفسير شده است. (نورالثقلين؛ تفسير برهان، ذيل آيه)

[4] با توجّه به اين‌كه «إنّ اللَّه غفور شكور» پس از موضوع محبّت اهل‌بيت (ع) ذكر شده، مطلب مزبور را مى‌توان استفاده كرد.

[5] با توجّه به آيه 23 سوره شورى (42) كه مزد رسالت را محبّت اهل‌بيت (ع) قرار داده، مقصود از «ما سألتكم من أجر ...» محبّت اهل‌بيت (ع) است. از امام باقر (ع) در تفسير جمله «فهو لكم» نقل شده است: مقصود، ثواب محبّت اهل‌بيت (ع) است. (تفسير قمى؛ نورالثقلين، ذيل آيه)