مى‌شود؛ بنابراين، آيات و مباحث كلّى مربوط به اهل‌بيت (ع) آورده شده و مباحث هر يك از آن‌ها، جداگانه در ذيل مدخل خود خواهد آمد. در اين مدخل افزون بر واژه «اهل‌بيت» از واژه «ابرار» و ... استفاده شده است.

اهمّ عناوين: اخلاص اهل‌بيت (ع)، اطعام اهل‌بيت (ع)، ترس اهل‌بيت (ع)، حبّ اهل‌بيت (ع)، عصمت اهل‌بيت (ع).

اخلاص اهل‌بيت (ع)

1) اخلاص اهل‌بيت (ع) در اطعام به مستمند و يتيم و اسير:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّما نطعمكم لوجه اللّه لانريد منكم جزاءاً و لاشكورا. [1]

انسان (76) 8 و 9

اطعام اهل‌بيت (ع)

2) اطعام اهل‌بيت (ع) به مستمند، يتيم و اسير، در عين علاقه و نياز شديد خود به غذا:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا. [2]

انسان (76) 8

3) محبّت خدا و ترس از عذاب قيامت، از علل اطعام اهل‌بيت (ع) به درماندگان:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّا نخاف من رّبّنا يوما عبوسا قمطريرا. [3]

انسان (76) 8 و 10

4) اطعام مخلصانه اهل‌بيت (ع) در راه خدا، به‌رغم نيازشان به طعام:

إنّ الأبرار يشربون من كأس كان مزاجها كافورا* ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّما نطعمكم لوجه اللّه لانريد منكم جزاء ولا شكورا. [4]

انسان (76) 5 و 8 و 9

پاداش اطعام اهل‌بيت (ع)

5) مصونيّت اهل‌بيت (ع) از سختى قيامت، پاداش اطعام مخلصانه آنان به نيازمندان:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّما نطعمكم لوجه اللّه لانريد منكم جزاء ولا شكورا* إنّا نخاف من رّبّنا يوما عبوسا قمطريرا* فوقيهم اللّه شرّ ذلك اليوم و لقّيهم نضرة وسرورا.

انسان (76) 8- 11

6) بهشت، پاداش اطعام توأم با اخلاص و شكيبايى اهل‌بيت (ع) به تهيدستان:

ويطعمون الطّعام على‌ حبّه مسكينا ويتيما وأسيرا* إنّما نطعمكم لوجه اللّه لانريد منكم جزاء ولا شكورا* وجزيهم بما صبروا جنّة وحريرا.

انسان (76) 8 و 9 و 12

[1] اجماع مفسّران شيعه و بسيارى از مفسّران اهل‌سنّت و احاديث بر اين معنا تأكيد دارند كه آيات ياد شده درباره نذر روزه و اطعام از سوى على و فاطمه زهرا (ع) براى شفاى حسن و حسين (ع) نازل شده است. (مجمع‌البيان؛ الكشّاف؛ روح‌المعانى، ذيل آيه)

[2] مرجع ضمير «حبّه» مى‌تواند «اللَّه» و مى‌تواند «طعام» باشد. برداشت بنابر احتمال دوم است.

[3] برخى مرجع ضمير «حبّه» را «اللّه» دانسته‌اند. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[4] مرجع ضمير «حبّه» مى‌تواند «اللَّه» و مى‌تواند «طعام» باشد. برداشت بنابر احتمال دوم است.