6. متواضعان‌

112) بشارت الهى به فروتنان انفاقگر:

... وبشّر المخبتين‌* الّذين ... ممّا رزقنهم ينفقون.

حج (22) 34 و 35

113) انفاق از روزى‌هاى خدادادى از اوصاف متواضعان (مخبتين):

... وبشّر المخبتين‌* الّذين ... ممّا رزقنهم ينفقون.

حج (22) 34 و 35

114) متواضعان، انفاق كننده بخشى از دارايى‌هاى خود:

... وبشّر المخبتين‌* الّذين ... ممّا رزقنهم ينفقون.

حج (22) 34 و 35

7. مؤمنان‌

115) مؤمنان، مأمور به انفاق بخشى از اموال خود در پنهان و آشكار:

قل لّعبادى الّذين ءامنوا ... وينفقوا ممّا رزقنهم سرًّا وعلانية ....

ابراهيم (14) 31

116) نهى شدن مؤمنان از منّت و آزار در انفاق خود:

يأيّها الّذين ءامنوا لاتبطلوا صدقتكم بالمنّ والأذى‌ كالّذى ينفق ماله رئاء النّاس ولايؤمن باللّه واليوم الأخر ....

بقره (2) 264

117) سؤال مؤمنان از پيامبر (ص) در خصوص مال مورد انفاق:

يسلونك ماذا ينفقون ...* ... ويسلونك ماذا ينفقون ....

بقره (2) 215 و 219

118) انفاق و رفع نيازهاى جامعه اسلامى وظيفه‌اى بر عهده مؤمنان:

وأنفقوا فى سبيل اللّه ولاتلقوا بأيديكم إلى التّهلكة ....

بقره (2) 195

119) مؤمنان، موظف به انجام انفاق به صورت نيكو و معتدل:

وأنفقوا فى سبيل اللّه ولاتلقوا بأيديكم إلى التّهلكة وأحسنوا إنّ اللّه يحبّ المحسنين. [1]

بقره (2) 195

120) مؤمنان، مؤظف به انفاق از دستاوردهاى پاكيزه و برداشت‌هاى خود از زمين:

يأيّها الّذين ءامنوا أنفقوا من طيّبت ما كسبتم وممّا أخرجنا لكم مّن الأرض ....

بقره (2) 267

121) لزوم پرهيز مؤمنان از انفاق از چيزهاى نامرغوب و بى‌ارزش:

يأيّها الّذين ءامنوا أنفقوا من طيّبت ما كسبتم وممّا أخرجنا لكم مّن الأرض ولاتيمّموا الخبيث منه تنفقون ولستم باخذيه إلّا أن تغمضوا فيه ....

بقره (2) 267

122) سرزنش مؤمنان از سوى خدا به جهت ترك انفاق در راه جهاد:

وما لكم ألّاتنفقوا فى سبيل اللّه وللّه ميرث السّموت والأرض ....

حديد (57) 10

123) انفاق مؤمنان موجب پاداشى بزرگ:

... وأنفقوا ممّا جعلكم مّستخلفين فيه فالّذين ءامنوا منكم وأنفقوا لهم أجر كبير.

حديد (57) 7

[1] «المحسنين» در آيه به «المقتصدين» تفسير شده است. از اين‌كه به جاى «المقتصدين» «المحسنين» ذكر شده استفاده مى‌شود كه انفاق بايد به شيوه نيكو باشد و از مصاديق انفاق نيك، آن است كه در آن اسراف نشود و انفاقگر همه مال خود را در راه خدا ندهد. اين معنا در روايتى از امام صادق (ع) نقل شده است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)