[1] خداوند متعالى پس از آن كه از آفرينش انسان و برخوردار ساختن
او از شنوايى و بينايى سخن مىگويد، مىفرمايد: ما راه را به او نشان داديم؛ خواه
شاكر باشد يا ناسپاس. بىشك پيروى ازمسير هدايت، فرع بر معرفت آن است و از آيه
مزبور به دست مىآيد كه آنچه اين معرفت را ميسور مىسازد، شنوايى و بينايى انسان
است.
[2] اينكه خداوند متعالى فرموده است: هر كس در احكام الهى انديشه
كند، نفعش به خودش مىرسد، نشانه برخوردارى انسان از قوّه تعقّل است.