اعتدال، حالتى بين دو طرف از لحاظ كمّ يا كيفاست و به معناى تناسب،
استقامت، قوام پيدا كردن و موزون بودن نيز آمده است.
[1] در اين مدخل از واژههاى «بين ذلك»، «حنيف»، «سوى»، «عفو» «قصد»،
«وسط»، «وزن» و مشتقّات آنها استفاده شده است.
اهمّ عناوين: آثار اعتدال، اعتدال امّت اسلام، اعتدال در آفرينش،
خروج از اعتدال.
[2] درباره «أوسط» دو احتمال وجود دارد: يكى اين كه به معناى
ميانه روى و خردمندى باشد؛ ديگر اين كه به معناى اوسط در سن باشد. (مجمعالبيان،
ذيل آيه) برداشت براساس احتمال اوّل است.
[3] يكى از معانى «حنيف»، اعتدال و استقامت است. (لسانالعرب)