112) اميد بى‌جاى مشركان به معبودهاى خويش درباره يارى رساندن به آنان:

واتّخذوا من دون اللّه ءالهة لّعلّهم ينصرون‌* لايستطيعون نصرهم ....

يس (36) 74 و 75

اميد در جنگ---) همين مدخل، اميدواران، مجاهدان‌

اميدواران‌

1. آسيه‌

113) اميدوارى همسر فرعون (آسيه) به منفعت‌بخشى موسى (ع) براى آنان با فرزند خواندن وى:

وقالت امرأت فرعون قرّت عين لّى ولك لاتقتلوه عسى‌ أن ينفعنا أو نتّخذه ولدا .... [1]

قصص (28) 9

2. ابراهيم (ع)

114) اميد ابراهيم (ع) به آمرزش خطايش در قيامت:

واتل عليهم نبأ إبرهيم‌* والّذى أطمع أن يغفر لى خطيتى يوم الدّين.

شعراء (26) 69 و 82

115) اميد ابراهيم (ع) به فرزنددار شدن، در پى بشارت فرشتگان:

ونبّئهم عن ضيف إبرهيم‌* قالوا لاتوجل إنّا نبشّرك بغلم عليم‌* قالوا بشّرنك بالحقّ فلاتكن مّن القنطين‌* قال ومن يقنط من رّحمة ربّه إلّا الضَّآلّون.

حجر (15) 51 و 53 و 55 و 56

116) اميد ابراهيم (ع) به استجابت دعاى خويش و بى‌پاسخ نماندن آن از سوى پروردگار:

واذكر فى الكتب إبرهيم ...* ... و أعتزلكم و ما تدعون من دون اللّه و أدعوا ربّى عسى‌ ألّا أكون بدعآء ربّى شقيًّا.

مريم (19) 41 و 48

3. اصحاب اعراف‌

117) اميد اصحاب اعراف به وارد شدن در بهشت:

... وعلى الأعراف رجال يعرفون كلَّا بسيمهم ونادوا أصحب الجنَّة أن سلم عليكم لم يدخلوها وهم يطمعون. [2]

اعراف (7) 46

4. انبيا

118) اميد انبيا به يارى و امداد خداوند هنگام مواجهه با مصائب و مشكلات جنگ:

... و لمّا يأتكم مّثل الّذين خلوا من قبلكم مّسّتهم البأساء والضّرّاء وزلزلوا حتّى‌ يقول الرّسول والّذين ءامنوا معه متى‌ نصر اللّه ألا إنّ نصر اللّه قريب. [3]

بقره (2) 214

119) اميد انبيا (موسى، هارون، ابراهيم، لوط، اسحاق، يعقوب، نوح، داود، سليمان، ايّوب، اسماعيل، ادريس، ذاالكفل، يونس، زكريّا و يحيى (ع)) به استجابت دعايشان از سوى خداوند:

فاستجبنا له ووهبنا له يحيى‌ وأصلحنا له زوجه إنّهم كانوا يسرعون فى الخيرت ويدعوننا رغبا ورهبا وكانوا لنا خشعين. [4]

انبياء (21) 90

[1] در اخبار وارد شده از امامان (ع) نام همسر فرعون، آسيه ذكر شده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)

[2] اگرچه متعلّق «يطمعون» ذكر نشده است، ولى به قرينه بحث از بهشت، متعلّق فعل ياد شده مى‌تواند «الجنّة» باشد.

[3] از پرسش «متى‌ نصر اللّه» استفاده مى‌شود كه انبيا و مؤمنان به آن‌ها در جهاد خود با دشمنان، به اميد يارى خدا بوده‌اند.

[4] برخى گفته‌اند مقصود از «إنّهم كانوا يسارعون ... و يدعوننا ...»، پيامبران ذكر شده در آيات پيشين است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)