7. فرعون---) همين مدخل، افترا به موسى (ع)

8. فرعونيان---) همين مدخل، افترا به موسى (ع)

9. قوم اصحاب كهف---) همين مدخل، افترا به خدا، افتراى قوم اصحاب كهف به خدا

10. قوم شعيب---) همين مدخل، افترا به شعيب (ع)

11. قوم عاد---) همين مدخل، افترا به خدا، افتراى قوم عاد به خدا و افترا به هود (ع)

12. قوم نوح---) همين مدخل، افترا به نوح (ع)

13. كافران---) همين مدخل، افترا به خدا، افتراى كافران به خدا

14. مسيحيان---) همين مدخل، افترا به خدا، افتراى مسيحيان به خدا

15. مشركان---) همين مدخل، افترا به خدا، افتراى مشركان به خدا و افترا به محمّد (ص)

16. منافقان---) همين مدخل، افترا به محمّد (ص)

17. همسر عزيز مصر---) همين مدخل، افترا به يوسف (ع)

18. يهود---) همين مدخل، افترا به ابراهيم (ع)، افترا به اسحاق (ع)، افترا به اسماعيل (ع)، افترا به يعقوب (ع)، افترا به اسباط و افترا به خدا، افتراى يهوديان به خدا

افتراهاى حيرت‌انگيز

1. انتساب فرزند نامشروع به شوهر

171) انتساب فرزندان نامشروع يا مشكوك به شوهر، از جانب زن، افترايى حيرت آور:

يأيّها النّبىّ إذا جاءك المؤمنت يبايعنك على‌ أن ... ولايأتين ببهتن يفترينه بين أيديهنّ وأرجلهنّ ولايعصينك فى معروف فبايعهنّ .... [1]

ممتحنه (60) 12

2. انتساب گناه خود به ديگران‌

172) انتساب گناهان خود به ديگران از افتراهاى حيرت‌انگيز:

ومن يكسب خطية أو إثما ثمّ يرم به بريا فقد احتمل بهتنا وإثما مّبينا.

نساء (4) 112

3. انتساب گناه ناكرده به مؤمنان‌

173) اذيّت و آزار افراد با ايمان با انتساب گناهان ناكرده به آنان، از افتراهاى حيرت‌انگيز:

والّذين يؤذون المؤمنين والمؤمنت بغير ما اكتسبوا فقد احتملوا بهتنا وإثما مّبينا.

احزاب (33) 58

4. نسبت بى‌عفّتى به زنان عفيف‌

174) نسبت بى‌عفّتى به زنان پاك‌دامن به هدف تصاحب مهريّه آن‌ها، از افتراهاى بهت‌آور:

وإن أردتّم استبدال زوج مّكان زوج وءاتيتم إحديهنّ قنطارا فلاتأخذوا منه شيا أتأخذونه بهتنا وإثما مّبينا.

نساء (4) 20

5. نسبت بى‌عفّتى به مريم (ع)

175) نسبت بى‌عفّتى به مريم (ع) از افتراهاى حيرت‌انگيز يهوديان:

وبكفرهم وقولهم على‌ مريم بهتنا عظيما.

نساء (4) 156

6. نسبت بى‌عفّتى به همسر پيامبر (ص)

176) نسبت بى‌عفّتى به همسر پيامبراكرم (ص)، از افتراهاى حيرت‌آور اصحاب افك:

إنّ الّذين جاءو بالإفك عصبة مّنكم ...*

[1] «بهتان» از «بهت» (به معناى حيرت و دهشت)، دروغ (بزرگ و زشتى) است كه شنونده از زشتى آن دچار حيرت و دهشت مى‌شود. (مفردات راغب)