[1] «أَشِر» در لغت به معناى سرور و سرمستى و طغيان آمده است.
(لسانالعرب)
[2] برداشت، بنابراين احتمال است كه مقصود از «قرناً آخرين» قوم
ثمود (مجمعالبيان، ذيل آيه) و منظور از «رسولًا» صالح (ع) باشد.
[3] در شأن نزول آيه آوردهاند كه در غزوه بدر، قطيفه سرخى از
غنايم گم شد. برخى گفتند: پيامبر (ص) برداشته است. (امالى صدوق، ص 92، مجلس 22، ح
3؛ تفسير البرهان، ذيل آيه)