[1] . برداشت، در صورتى است كه مراد از ضمير فاعلى در «شروه»
برادران يوسف باشد. همچنين از امام سجّاد عليه السلام روايت شده: هنگامى كه
كاروانيان يوسف عليه السلام را از چاه بيرون آوردند، برادران او نزد آنان رفته و
گفتند: اين برده ماست. آيا از شما كسى هست كه اين برده را بخرد؟ پس مردى از آنان
او را به 20 درهم خريد. (عللالشرايع، ج 1، ص 48، ح 1؛ تفسير نورالثقلين، ج 2، ص
413، ح 17)
[2] . برادران يوسف به فرمان پدر به مصر آمدند تا از يوسف عليه
السلام خبر بگيرند و بنيامين را بازستانند، ولى پيش از آن، سخن از فقر و تنگدستى
سر داده، به مطالبه آذوقه پرداختند.
[3] . اگرچه در عبارت قرآن كريم به تعجّب برادران يوسف تصريح نشده
است امّا مقام و موقعيّت پيش آمده (يافتن بهاى آذوقه در محموله خويش در حالى كه
نبايد آنجا باشد) مقتضى تعجّب و شگفتى است.
[4] . لحن پرسش آيه و اينكه برادران يوسف نپرسيدند: «ماذا سرقنا؛
يعنى چه دزديديم؟» گوياى شگفتزدگى و ناباورى آنان است.
[5] . لحن برادران و بيان آن با استفهام تقريرى و نحوه پرسش با
استفاده از «انّ» و «لام تأكيد» و «انت» كه همگى براى تأكيد است نشاندهنده نهايت
تعجّب برادران است.