244. عدم ورود از يك دروازه و گزينش دروازه‌هاى متعدّد، براى ورود به شهر، توصيه يعقوب عليه السلام به فرزندانش، در آستانه سفر دوم آنان به مصر:

وقالَ يبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وحِدٍ وادخُلوا مِن ابوبٍ مُتَفَرّقَةٍ ....

يوسف (12) 67

245. نگرانى يعقوب عليه السلام از چشم زخم و حسادت بر فرزندان خويش، در صورت ورود جملگى آنان به مصر از يك دروازه:

وقالَ يبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وحِدٍ وادخُلوا مِن ابوبٍ مُتَفَرّقَةٍ .... [1]

يوسف (12) 67

246. اطاعت فرزندان يعقوب از پدر خويش، با ورود از دروازه‌هاى متعدّد به مصر:

وقالَ يبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وحِدٍ وادخُلوا مِن ابوبٍ مُتَفَرّقَةٍ ... ء ولَمّا دَخَلوا مِن حَيثُ امَرَهُم ابوهُم‌ ....

يوسف (12) 67 و 68

247. برآورده شدن حاجت يعقوب عليه السلام، با ورود فرزندانش از دروازه‌هاى متعدد به مصر:

وقالَ يبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وحِدٍ وادخُلوا مِن ابوبٍ مُتَفَرّقَةٍ ... ء ولَمّا دَخَلوا مِن حَيثُ امَرَهُم ابوهُم ما كانَ يُغنى عَنهُم مِنَ اللَّهِ مِن شَى‌ءٍ الّا حاجَةً فى نَفسِ يَعقوبَ قَضها ....

يوسف (12) 67 و 68

248. جلوگيرى نكردن تدبير يعقوب عليه السلام [اختيار كردن دروازه‌هاى متعدد براى ورود به مصر] از مقدّرات خدا، براى فرزندان او:

وقالَ يبَنِىَّ لا تَدخُلوا مِن بابٍ وحِدٍ وادخُلوا مِن ابوبٍ مُتَفَرّقَةٍ ... ء ولَمّا دَخَلوا مِن حَيثُ امَرَهُم ابوهُم ما كانَ يُغنى عَنهُم مِنَ اللَّهِ مِن شَى‌ءٍ ....

يوسف (12) 67 و 68

249. دستور يعقوب عليه السلام به فرزندانش، براى جستجو و تفحّص از يوسف عليه السلام و بنيامين:

يبَنىَّ اذهَبوا فَتَحَسَّسوا مِن يوسُفَ واخيهِ ولا تايَسوا مِن رَوحِ اللَّهِ انَّهُ لا يايَسُ مِن رَوحِ اللَّهِ الَّا القَومُ الكفِرون.

يوسف (12) 87

250. اقرار و اعتراف فرزندان در حضور يعقوب عليه السلام، به گناه و خطاى خويش:

قالوا يابانَا استَغفِر لَنا ذُنوبَنا انّا كُنّا خطِين. [2]

يوسف (12) 97

251. طلب آمرزش از خداوند، درخواست پسران يعقوب از آن جناب:

قالوا يابانَا استَغفِر لَنا ذُنوبَنا انّا كُنّا خطِين.

يوسف (12) 97

252. آمرزش‌طلبى از خداوند، نويد و وعده يعقوب عليه السلام به فرزندانش:

قالوا يابانَا استَغفِر لَنا ذُنوبَنا انّا كُنّا خطِين. ء قالَ سَوفَ استَغفِرُ لَكُم رَبّى انَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحيم.

يوسف (12) 97 و 98

253. نگرانى يعقوب عليه السلام از آينده دينى فرزندان خود:

ام كُنتُم شُهَداءَ اذ حَضَرَ يَعقوبَ المَوتُ اذ قالَ لِبَنيهِ ما تَعبُدونَ مِن بَعدى‌ ....

بقره (2) 133

[1] . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: ترس يعقوب عليه السلام از چشم زخم بود. (الدرالمنثور، ج 4، ص 557)

[2] . در جمله، حذف و تقديرى است و تقدير چنين است: وقتى برادران يوسف نزد پدر رفتند و پيراهن يوسف را به روى پدر انداختند، چشمش بينا شد و وقتى آنان را ديد. گفتند: اى پدر، از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه. (التبيان، ج 6، ص 195)