بِمَعْرُوفٍ وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرى‌.

طلاق (65) 6

171. والدين، موظّف به رشد معنوى فرزندان، همپاى پرورش جسمانى آنان:

وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً .... وَ الَّذِي قالَ لِوالِدَيْهِ أُفٍّ لَكُما أَ تَعِدانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَ هُما يَسْتَغِيثانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ‌ ....

احقاف (46) 15 و 17

172. والدين، موظّف به پنهان نگه‌داشتن هرگونه روابط جنسى از فرزندان خود:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنْكُمُ‌ ... وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْكُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ‌ ... ثَلاثُ عَوْراتٍ لَكُمْ‌ ....

نور (24) 58

173. تربيت فرزندان در دامان پدر و مادر، نعمتى بس بزرگ و شايسته قدردانى و موجب استحقاق هرگونه احسان و احترام:

وَ قَضى‌ رَبُّكَ‌ ... وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً ... وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيراً.

اسراء (17) 23 و 24

174. ممنوعيّت ضرر زدن والدين به فرزند خود، حتّى در صورت طلاق:

وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ... وَ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ ... لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ‌ ....

بقره (2) 232 و 233

وعده والدين---) همين مدخل، شكر والدين‌

يادآورى والدين‌

175. چهل سالگى، زمانى شايسته براى يادآورى والدين:

وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ‌ ... حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى‌ والِدَيَ‌ ....

احقاف (46) 15

نيز---) پدر و مادر

والى/ اسماوصفات---) ولى/ اسماوصفات‌

واهب/ اسماوصفات---) وهّاب/ اسماوصفات‌

وجوب‌

وجوب در لغت به معناى ثبوت و لزوم‌ [1] و در اصطلاح‌ فقيهان يكى از احكام پنجگانه تكليفى است. حقيقت وجوب يا اراده مؤكّد حاصل شده در نفس امركننده است كه به فعل مأمور تعلّق مى‌گيرد و يا امر انتزاعى است كه نزد عرف، از انشاء طلب به واسطه لفظ و يا غير لفظ با نبودن قرينه بر ترخيص در ترك، انتزاع مى‌شود. [2] در اين مدخل از آياتى كه متضمّن مادّه امر يا هيئت‌ [صيغه‌] امر و يا از افعال و جمله‌هاى خبريّه به معناى انشاء و امر باشد، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: وجوب اطاعت، وجوب جهاد، وجوب حج، وجوب روزه و وجوب نماز.

[1] . لسان العرب، ج 15، ص 215، «وجب».

[2] . اصطلاحات الأصول، ص 280، «الوجوب».