وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ ....

انبياء (21) 47

نيز---) الرّحمن (55) 7؛ الرّحمن (55) 10؛ انشراح (94) 2 [1]

واقد بن عبداللّه حنظلى‌

واقد بن عبداللّه بن عبد مناف بن عرين از حُلفاى بنى‌عدى بن كعب بود. [2] برخى مفسّران آيه 218 بقره (2) را درباره قتل فردى از مشركان به دست واقد بن عبداللّه در ماه حرام دانسته‌اند كه با نزول آيه، وى و كسانى را كه به اشتباه دست به قتل در ماه حرام زده‌اند مورد رحمت و مغفرت الهى دانسته است. [3] نيز آيه 52 انعام (6) را درباره گروهى از مؤمنان فقير، از جمله واقد بن عبداللّه دانسته‌اند كه خداوند پيامبر صلى الله عليه و آله را از طرد آنان برحذر داشت. [4]

الواقعه‌

واقعه، از نامهاى قيامت است‌ [5] و اين وصف عَلَم‌ بالغَلَبه براى قيامت شده است. همان طورى كه نامهاى ديگر چون «الصّاخة»، «الطامّه»، و «الآزفة» اسم قيامت گرديده است. [6] اين اسم دو بار در قرآن آمده است:

إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ.

واقعه (56) 1

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ.

حاقّه (69) 15

واقى/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى اسم فاعل از «وقى‌، يَقى، وقياً» به معناى نگهداشتن و حفظ كردن است. اين صفت الهى به معناى مثبت آن‌ [نگهدارنده‌] در مورد خداوند در قرآن 5 بار ذكر شده است. [7]

فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ.

غافر (40) 45

نيز---) دخان (44) 56؛ طور (52) 18 و 27؛

والدين‌

مراد از والدين، پدر و مادر است. [8] در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «والدين»، «والدىّ»، «ابويه» و همچنين آياتى كه بر والدين دلالت مى‌كند، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: احسان به والدين و اهانت به والدين.

احترام به والدين‌

1. لزوم رفتار شايسته با والدين مشرك، در امور دنيايى:

وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ‌ ... وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى‌ أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً ....

لقمان (31) 14 و 15

[1] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1519.

[2] . السيرة النبوية، ابن هشام، ج 1، ص 260.

[3] . جامع البيان، ج 2، جزء 2، ص 474؛ مجمع البيان، ج 1- 2، ص 553.

[4] . جامع البيان، ج 5، جزء 7، ص 265؛ مجمع البيان، ج 1- 2، ص 553.

[5] . مجمع البيان، ج 9- 10، ص 324؛ الكشاف، ج 4، ص 455.

[6] . تفسير التحريروالتنوير، ج 13، جزء 27، ص 281.

[7] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1530.

[8] . فرهنگ فارسى، ج 4، ص 4966، «والدين».