6. اجتناب از شكار با نيزه در حال احرام، جلوه و نشانه‌اى از ترس و خوف خداوند:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدى‌ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ.

مائده (5) 94

7. شكار به وسيله نيزه در حال احرام، عامل تجاوز و تعدّى از احكام و حدود الهى:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدى‌ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ.

مائده (5) 94

8. شكار با نيزه در حال احرام، عامل تهديد خداوند به عذاب دردناك:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدى‌ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ.

مائده (5) 94

نيكان---) ابرار

نيكوكارى---) احسان‌

نيل---) رود نيل‌

واپسگرايى---) ارتجاع‌

واجد/ اسما و صفات‌

واجد به معناى نيرومند، توانا و دريابنده است. اين صفت فعلى الهى در قرآن 5 بار آمده، [1] امّا به صورت‌ اسمى در قرآن نيامده است، ليكن علماى كلام به تأثير از احاديث وارده، آن را از اسماى حسناى الهى دانسته‌اند. [2] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [3]

... إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً [4] ...

ص (38) 44

نيز---) اعراف (7) 102؛ ضحى (93) 7، 8

واحد/ اسماوصفات‌

اين اسم و صفت الهى به صورت فاعل (واحد) به معناى يكتايى و وحدانيّت است. و واحد بودن خداوند، داراى وجوهى است: 1. قديمى غير از او نيست و شريكى ندارد تا حكم عدد بر او جارى شود؛ 2. ذات او ذاتى است كه در آن تكثّر راه ندارد؛ 3. واحد به معناى قديم، در برابر ممكن است. بنابراين خداوند واحد است، يعنى ممكن نيست. [5] و بايد توجّه داشت‌ كه اين وحدت عددى نيست، زيرا وحدت عددى موجب محدود شدن حق مى‌گردد و اين‌گونه نسبتها

[1] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1497.

[2] . شرح اسماء الحسنى، رازى، ص 296؛ شرح اسماءالحسنى، غزالى، ص 125.

[3] . بحارالانوار، ج 83، ص 315؛ البلد الامين، ص 363.

[4] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1582.

[5] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1449 و 1451.