هشدار هابيل‌

62. هشدار هابيل به قابيل درباره بزرگى گناه آدم‌كشى و سنگينى عقوبت آن در قيامت:

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِ‌ ... قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ‌ .... إِنِّي أُرِيدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِي وَ إِثْمِكَ‌ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ وَ ذلِكَ جَزاءُ الظَّالِمِينَ.

مائده (5) 27 و 29

هاجر

هاجر، همسر ابراهيم و مادر اسماعيل از قوم قبط بود.

وى كنيز ساره ديگر همسر ابراهيم بود كه پس از بخشيده شدن به ابراهيم عليه السلام و حامله گشتن، به علّت غيرت نشان دادن ساره و ناسازگارى او همراه فرزندش به مكّه هجرت كرد و آنجا بود كه زمزم براى او و كودكش جوشيد. [1] گويند: قبر وى در كنار فرزندش در حجر اسماعيل عليه السلام قرار دارد. [2]

هادى/ اسماوصفات---) هدايت‌

هاروت و ماروت‌

گفته شده، هاروت و ماروت، كه «هوروت و موروت» نيز خوانده مى‌شود، دو نام اعجمى براى دو فرشته از فرشتگان است‌ [3] كه خداوند آنها را به جهت انس با مردم به صورت انسان فرود آورد. [4] آنها آمدند تا مردم‌ را به طرف خود بكشانند و راههاى مبارزه با سحر را، كه در دوران پس از سليمان زندگى را بر مردم تلخ كرده بود، به آنان بياموزند و نيز سحر و جادو را از معجزه‌اى كه سند صداقت پيامبران است باز شناسانند و مردم را در برابر جادوگران يارى كنند، [5] نيز گفته‌ شده كه نام دو پادشاه‌ [6] از پادشاهان بابل است كه‌ معاصر حضرت ادريس عليه السلام بودند، همچنين گفته شده كه آن دو، بعد از حضرت نوح عليه السلام بودند، [7] نيز گفته شده‌ است كه هاروت و ماروت نام دو شيطان از «انس و جنّ» است و در آيه شريفه، بدل از «لكنّ الشّياطين» قرار گرفته، از قبيل بدل بعض از كلّ. [8] تحقيق حاضر بر اساس برداشت نخست است.

امتحان با هاروت و ماروت‌

1. هاروت و ماروت، وسيله‌اى براى امتحان مردم بابل:

... وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبابِلَ هارُوتَ‌

[1] . تاريخ طبرى، ج 1، ص 149-/ 150 و 154؛ كتاب‌مقدّس، سفر پيدايش، باب 16.

[2] . اخبار مكّه، ج 1، ص 313؛ الكافى، ج 4، ص 210، ح 14.

[3] . اعلام‌القرآن، عبدالحسين شبسترى، ص 1004؛ مفردات، ص 840، «هرت».

[4] . مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 338.

[5] . مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 338.

[6] . شايد از همين رو و به دلايل ديگر بعضى چون ضحّاك‌و ابن‌عبّاس از حسن نقل كرده‌اند كه وى «ملكين» را به كسر لام خوانده است. (التفسير الكبير، رازى، ج 1، جزء 3، ص 630)

[7] . اعلام القرآن، عبدالحسين شبسترى، ص 1004.

[8] . مفردات، ص 840، «هرت».