[1] . طاغوت به معناى طغيان و تجاوز از حدّ است و در هرچيزى
استعمال مىشود كه طغيان با آن حاصل شود مثل اقسام معبودات غير از خدا مثل بتها و
شيطانها و جنّ و رهبران گمراه از جنس انسان و هر كه مورد پيروى قرار بگيرد و خدا
به پيروى از او راضى نباشد (الميزان، ج 2، ص 344) و مراد از «الّذى حاجّ ابراهيم»
نمرود است. (جامعالبيان، ج 3، جزء 3، ص 34)