364. وجوب كفّاره (سه روز روزه، يا صدقه به شش مسكين يا ذبح يك
گوسفند) در صورت تراشيدن سر، قبل از قربانى، از سوى محرم بيمار يا گرفتار ناراحتى
در ناحيه سر:
[1] . حيوانى كه صيد شده است از سوى دو شخص عادل ارزش گذارى شده،
قيمت آن با طعام مقايسه مىشود، سپس هر يك روز روزه مقابل يك مد طعام، طبق بعضى
روايات و دو مد طعام طبق بعضى روايات ديگر قرار مىگيرد. (تفسير نورالثقلين، ج 1،
ص 677، ح 381-/ 384)
[2] . مشهور بين مفسّران و فقها اين است كه حيوان صيد شده با يكى
از حيوانات حلال گوشت در شكل و اندازه، همسان و سپس قيمتگذارى مىشود و روايات
نيز مؤيّد اين معنا است. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 673، ح 364-/ 367)
[3] . امام صادق عليه السلام: درباره «ففدية من صيام» فرموده است:
روزه سه روز و صدقه به شش مسكين، هر مسكينى دو مدّ، و «نُسُك» ذبح يك گوسفند است.
(الكافى، ج 4، ص 358، ح 2؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 187، ح 664 و 666)
[4] . مقصود از «فمن فرض فيهنّ الحج» كسى است كه با احرام، حج را
بر خود واجب مىكند و روشن است كه تحقق احرام، در تمام انواع حج با لبّيك گفتن است
و در حج قران با اشعار و تقليد هم تحقّق مىيابد.
[5] . امام صادق عليه السلام فرمود: منظور از كلمه «فرض» تلبيه،
اشعار و تقليد است كه با به جا آوردن هر كدام از آنها حج را بر خود واجب كرده است.
(الكافى، ج 4، ص 289، ح 2؛ البرهان، ج 1، ص 426، ح 2)