اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قالَ إِبْراهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ.

بقره (2) 258

هدايت‌ناپذيرى نمرود

24. هدايت‌ناپذيرى نمرود به جهت ظلم و عناد او در برابر حق:

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قالَ إِبْراهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ.

بقره (2) 258

هلاكت نمرود

25. هلاك شدن نمرود به وسيله فرو ريختن پايه‌ها و سقف كاخش:

قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيانَهُمْ مِنَ الْقَواعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ‌ [1] ...

نحل (16) 26

نوح (عليه‌السّلام)

نوح عليه السلام اوّلين پيامبر فرستاده شده به سوى تمام مردم زمين‌ [2] و اوّلين پيامبرى است كه عذاب [استيصال‌] در زمان وى نازل گرديد. [3] وى در 350 سالگى يا 480 سالگى به نبوّت مبعوث شد و 950 سال در قوم خود زيست. [4] قرآن كريم با اوصاف و القاب نيك از اين پيامبر بزرگ نام برده و هفتاد و يكمين سوره قرآن نيز به نام نوح است. با توجّه به مدخلهاى مستقلّ «قوم نوح» و «كشتى نوح» در اين مدخل تنها به مباحث مربوط به نوح پرداخته شده و از واژه «نوح» استفاده شده است.

اهمّ عناوين: عطاياى خدا به نوح عليه السلام، فضايل نوح عليه السلام، مقامات نوح عليه السلام، همسر نوح‌

آرامش نوح عليه السلام‌

1. آرامش يافتن نوح عليه السلام و اهلش، از غمى شديد و عظيم:

وَ نُوحاً إِذْ نادى‌ مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ.

انبياء (21) 76

وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ‌ .... وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ‌ [5].

صافّات (37) 75 و 76

آينده‌نگرى نوح عليه السلام‌

2. آينده‌نگرى نوح عليه السلام از ايمان نياوردن فردى ديگر از قومش:

وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ‌

[1] . در احتمالى، مراد، نمرود بن كنعان است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 549؛ جامع‌البيان، ج 8، جزء 14، ص 129)

[2] . تاريخ طبرى، ج 1، ص 111؛ الدرالمنثور، ج 3، ص 479؛ التفسير المنير، ج 29، ص 137

[3] . اعلام‌القرآن، خزائلى، ص 641

[4] . تاريخ طبرى، ج 1، ص 112-/ 113

[5] «الكرب» به معناى غم شديد است. (مفردات، ص 706، «كرب»)