[1] . براساس اقوال مفسران و بعضى روايات، از آيه مزبور وجوب قصر
نماز در سفر استفاده مىشود. (التبيان، ج 3، ص 307؛ مجمع البيان، ج 3- 4، ص 153 و
154؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 541، ح 527- 530)
[2] . براساس روايت نقل شده از امام باقر و صادق عليهما السلام اين
آيه درباره نماز مستحبى و نوافل است. (تفسيرنورالثقلين، ج 1، ص 118، ح 326؛ تفسير
عياشى، ج 1، ص 56، ح 81- 82)
[3] . براساس روايت منقول از پيامبر صلى الله عليه و آله مقصود از
«وادبار السجود» دو ركعت نماز پس از مغرب است. (مجمع البيان، ج 9- 10، ص 225)
[4] . در روايت امام باقر عليه السلام «و إدبار النّجوم» به نافله
صبح تفسير شده است. (مجمع البيان، ج 9- 10، ص 257)
[5] . در برخى روايات با استناد به آيه مزبور آمده است كه در نماز
مستحبى هنگام سفر توجّه به قبله واجب نيست. (تفسير عيّاشى، ج 1، ص 56، ح 80)
[6] . بنابرقولى، آيه مذكور درباره خواندن نماز مستحبى براى مسافر
در حال حركت نازل شده است. (مجمع البيان، ج 1- 2، ص 363؛ معالم التنزيل، بغوى، ج
1، ص 158)