[1] . براساس روايتى از امام حسن عليه السلام، آيه مزبور مربوط
بهنماز است. (مجمع البيان، ج 3- 4، ص 637)
[2] . گفته شده: در جاهليّت مردم به صورت عريان طوافمىكردند، لذا
خداوند به مسلمانان دستور داد تا نماز را با لباس و پوشش انجام دهند. (مجمع
البيان، ج 3- 4، ص 637)
[3] . از آيه، وجوب ستر عورت به نحو مطلق [در نماز و غيرآن]
استفاده مىشود. (زبدة البيان، ص 111)
[4] . بنا بر اين احتمال كه آيات، شامل نماز نيز باشد برمطلب مزبور
دلالت كند، زيرا خداوند بر اعطاى حرام منّت نمىنهد. (زبدةالبيان، ص 111-/ 112)
[5] . بنابراين احتمال كه مقصود از تحريم ميته، حرمت جميع منافع از
آن چه در نماز و چه غير نماز باشد. (زبدة البيان، ص 116)
[6] . گفته شده: منظور از «فطهّر» تطهير لباس از نجاست در نماز
است. (التبيان، ج 10، ص 173؛ الكشاف، ج 4، ص 645)