نيز---) بقره (2) 83 و 110 و 177 و 277؛ نساء (4) 162؛ مائده (5) 12
و 55؛ انفال (8) 3؛ توبه (9) 5 و 11 و 18 و 71؛ مريم (19) 31 و 55؛ انبياء (21)
73؛ حج (22) 41 و 78؛ نور (24) 56؛ نمل (27) 3؛ لقمان (31) 4؛ احزاب (33) 33؛
مجادله (58) 13؛ مزّمّل (73) 20
[1] . نقل شده: برخى مسلمانان، هنگام نماز جماعت صحبت مىكردند آيه
شريفه نازل شد و دستور داد كه در حال نماز به قرائت امام جماعت گوش فرا دهند.
(زبدة البيان، ص 186)
[2] . ذكر «و يقيموا الصّلوة» بعد از «ليعبدوا اللّه مخلصين» از
باب ذكر خاصّ پس از عامّ است و اخلاص در آن جريان دارد
[3] . از اين آيه به وجوب قيام در نماز استدلال شده است. (مجمع
البيان، ج 1- 2، ص 600؛ كنزالعرفان، ج 1، ص 115)
[4] . مؤيّد برداشت مزبور سخن امام باقر عليه السلام است كه فرمود:
مقصود از «الّذين يذكرون اللّه قياماً» «نمازگزاران» سالم است كه بايد نماز را به
صورت ايستاده بخوانند. (الكافى، ج 3، ص 411، ح 11؛ تفسير عيّاشى، ج 1، ص 211، ح
174)
[5] . احتمال داده شده كه «فاذكروا اللّه» به اين معنا باشد كهنماز
را در حال صحّت و سلامت، ايستاده بخوانيد. (زبدة البيان، ص 179)
[6] . براساس روايتى از امام باقر عليه السلام مقصود از «وانحر»
اعتدال در قيام است، به اينكه ستون فقرات و سينه خود را راست نگه دارد. (الكافى، ج
3، ص 336، ح 9؛ تفسيرنورالثقلين، ج 5، ص 684، ح 21)
[7] . «للّه» اشاره بر وجوب نيّت در نماز دارد. (كنزالعرفان، ج 1،
ص 115)