وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ‌ [1].

شعراء (26) 219

أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ‌ ....

زمر (39) 9

... وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ‌ [2].

قلم (68) 43

298. وجوب قرار دادن اعضاى هفت‌گانه (پيشانى، دو كف دست، و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پا) بر زمين، هنگام سجده:

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً [3].

جنّ (72) 18

299. استحباب ذكر «سبحان ربىّ الاعلى‌» در سجده:

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى‌ [4].

اعلى (87) 1

4. صلوات‌

300. وجوب صلوات بر محمّد صلى الله عليه و آله در تشهّد:

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ‌ [5] ...

احزاب (33) 56

5. قرائت‌

301. وجوب قرائت، در نماز:

أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً [6].

اسراء (17) 78

... فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ‌ ... فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ‌ [7] ...

مزمّل (73) 20

302. مأموريّت پيامبر صلى الله عليه و آله براى قرائت قرآن در نمازهاى شبانه خود، همراه با تأمّل و تأنّى در آن:

يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا. [8]

مزمّل (73) 1-/ 4

303. سقوط قرائت از مأمومين در نماز جماعت:

وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ‌ [9].

اعراف (7) 204

304. لزوم اعتدال در صدا، هنگام قرائت نماز:

... وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا.

اسراء (17) 110

[1] . مراد از «تقلّبك فى السّاجدين»، «مصلّين» است (مجمع البيان، ج 7- 8، ص 322) و مى‌شود از چنين تعبيرى وجوب سجده را در نماز فهميد

[2] . امر به سجود، مفيد وجوب آنها است. (كنزالعرفان، ج 1، ص 124 و 126)

[3] . بنا بر قولى، مقصود از «المساجد» اعضاى هفت‌گانه‌انسان است كه به وسيله آنها سجده مى‌شود و اين قول به واسطه سخن پيامبر صلى الله عليه و آله تأييد مى‌گردد، فرمود: مأمور شدم با هفت عضو سجده كنم. (زبدةالبيان، ص 126)

[4] . روايت شده: هنگامى كه آيه ياد شده نازل شد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آن را در سجده قرار دهيد. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 554، ح 9)

[5] . ظاهر «صلّوا» دالّ بر وجوب است و احتمال دارد مقصود از اين وجوب [صلوات‌] همان صلواتى باشد كه جزء تشهد است. (زبدة البيان، ص 131)

[6] . «قرآن الفجر» مفعول «اقم» و عطف به «الصّلاة» است، لذا همان‌گونه كه نماز، متعلّق امر و واجب است، قرائت هم متعلّق همان امر و واجب است و مؤيّد اين برداشت، سخن بعضى از مفسّران است كه گفته‌اند: «قرآن الفجر» دلالت دارد بر اينكه نماز، جز با قرائت محقّق نمى‌شود، زيرا در آن امر شده كه اقامه نماز همراه با قرائت باشد و حتّى به نماز «صبح» قرائت اطلاق شده است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 670)

[7] . از آيه ياد شده بر وجوب قرائت استدلال شده است. (زبدةالبيان، ص 125)

[8] . ذكر ترتيل قرآن پس از دستور اداى نماز شب مفيد معناى ياد شده است‌

[9] . گفته شده: مقصود از آيه مزبور قرائت در نماز جماعت است. (زبدةالبيان، ص 186)