[1] . «تعرف فى وجوههم نضرة النّعيم» يعنى آنگاه كه آنان را ببينى
مىفهمى كه آنان از اهل نعمتاند و در چهرههاى آنان نور، نيكويى، سفيدى و سرور
مىبينى. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 692)
[2] . برخى مفسّران در ذيل آيه چنين بيان كردهاند: پيامبر صلى
الله عليه و آله از جبرئيل خواست كه خود را در صورت اصلى به وى بنماياند، لذا او
جهت اجابت اين درخواست يك بار خود را در زمين در افق اعلى و جانب مشرق نشان داد و
مرتبه ديگر در آسمان، نزد سدرةالمنتهى. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 262)