[1].

فجر (89) 27-/ 30

12. دعوت پروردگار از نفس مطمئنّه، به وارد شدن در زمره محمّد صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت او:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي. [2]

فجر (89) 27-/ 29

13. دعوت خداوند از نفس مطمئنّه، هنگام رهسپار شدن مردم به سوى بهشت يا جهنّم:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي‌ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي. [3]

فجر (89) 27-/ 30

14. دعوت خداوند از نفس مطمئنّه، هنگام مرگ:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي‌ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي. [4]

فجر (89) 27-/ 30

15. دعوت خداوند از صاحبان نفس مطمئنّه، براى ورود به بهشت خاصّ خود:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي‌ [5].

فجر (89) 27 و 30

منزلت نفس مطمئنّه---) همين مدخل، تكريم نفس‌

مطمئنّه، دعوت از نفس مطمئنّه، نفس مطمئنّه در قيامت‌

نفس مطمئنّه به هنگام مرگ---) همين مدخل، دعوت از نفس مطمئنّه‌

نفس مطمئنّه در قيامت‌

16. تكريم خداوند از صاحبان نفس مطمئنّه، در قيامت:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي‌ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي.

فجر (89) 27-/ 30

17. برخى انسانها داراى نفسى آرام و فارغ از دغدغه‌هاى خاطر، در قيامت:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً [6].

فجر (89) 27 و 28

18. شمول جلوه‌هاى ربوبيّت خداوند به صاحبان نفس مطمئنّه، در قيامت:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً.

فجر (89) 27 و 28

[1] . مقصود از «فادخلى فى عبادى وادخلى جنّتى» داخل شدن در رحمت خاصّ خداوند است. (تفسير مقاتل، ج 4، ص 692)

[2] . مقصود از «عبادى» محمّد صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت عليهم السلام او است. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 577)

[3] . اين خطاب، به صاحب نفس مطمئنّه، در موقع گسيل شدن مردم به سوى بهشت يا جهنّم است. (كتاب التسهيل لعلوم التنزيل، ج 2، ص 482)

[4] . از ابى‌صالح نقل شده است: اين خطاب، موقع مرگ صاحب نفس مطمئنّه است. (كتاب التسهيل لعلوم التنزيل، ج 2، ص 482؛ مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 742)

[5] . در روايات حسين بن على عليهما السلام (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 577) شأن نزول آيات، «حمزة بن عبدالمطلب» ذكر شده است. (الدرالمنثور، ج 8، ص 514) على عليه السلام. (البرهان، ج 5، ص 657؛ تأويل الآيات الظاهرة، ص 769؛ شواهدالتنزيل، ج 2، ص 429) حضرت محمّد صلى الله عليه و آله. (الدرالمنثور، ج 8، ص 514) «مؤمن» صاحب نفس مطمئنّه ياد شده است. (تفسير جوامع‌الجامع، ج 2، ص 745)

[6] . نفس مطمئنّه آن است كه با ذكر خداوند و يا با تحصيل فضايل اخلاقى و عقايد صحيح به آرامش رسيده باشد. (تفسير غرائب القرآن، ج 6، ص 501)