... وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي‌ [1].

طه (20) 96

62. تسويل نفس، از عوامل انحراف انسان:

... وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي.

طه (20) 96

63. تسويل و زيبا نمايى كارهاى ناروا، از جمله احوال نفس انسان:

... وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي.

طه (20) 96

64. ساختن پيكر گوساله از زيورآلات بنى‌اسرائيل، از آثار تزيين عمل و تسويل نفس سامرى:

... وَ لكِنَّا حُمِّلْنا أَوْزاراً مِنْ زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْناها فَكَذلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُ‌ فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ ... قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي.

طه (20) 87 و 88 و 96

65. تسويل نفسانى سامرى، عامل سوء استفاده از دين و تعاليم آسمانى براى گمراه ساختن بنى‌اسرائيل و ترويج گوساله‌پرستى در بين آنان:

قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُ‌ قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي‌ [2].

طه (20) 95 و 96

66. اقرار سامرى به فريفته شدن از تسويلات نفس خود، در ساخت گوساله زرّين:

قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُ‌ قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي.

طه (20) 95 و 96

67. منشأ توطئه برادران يوسف عليه آن حضرت، تسويل و جلوه‌پردازيهاى نفسانى برادران، از نظر يعقوب عليه السلام:

وَ جاؤُ عَلى‌ قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً ....

يوسف (12) 18

15. تسويه‌

68. نفس، پديده‌اى تسويه شده:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها.

شمس (91) 7

69. تعادل و تسويه توانمنديهاى نفس انسان، وصفى شگفت و نشانه عظمت خداوند:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها.

شمس (91) 7

70. تعادل و تسويه قوا در ساختار نفس انسان، آماده‌كننده آن براى آگاهى فطرى به پليديها و شناخت راه گريز از آنها:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها.

شمس (91) 7 و 8

71. سوگند خداوند به آفرينش متعادل و تسويه نفس انسان:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها.

شمس (91) 7

72. خداوند، تسويه‌كننده نفس:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها.

شمس (91) 7

16. رضايت‌

73. رضايت و خشنودى از خداوند، يكى از احوال نفس انسان:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً ....

فجر (89) 27 و 28

[1] . تسويل به معناى نيكو نشان دادن چيزى كه نيكو نيست. (مجمع البيان، ج 5- 6، ص 329)

[2] . «نبذ» در «نبذتها» ممكن است در معناى حقيقى آن يعنى‌دور افكندن آثار رسالت به كار رفته باشد و نيز ممكن است مجاز و به معناى سوء استفاده از تعاليم رسولان الهى باشد. بر اساس معناى دوم، سامرى اعتراف مى‌كند كه با استفاده نابجا از آموخته‌هاى خويش آن را ضايع ساخته و نابود كرده است‌