45. فرار از برادر

57. فرار انسان از برادر خويش بعد از بيرون آمدن از قبرها، در پى نفخ صور دوم:

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ‌ [1].

عبس (80) 33 و 34

46. فرار از پدر

58. فرار انسانها از پدر خويش، در پى نفخ صور دوم:

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ‌ ....

وَ أَبِيهِ.

عبس (80) 33-/ 35

47. فرار از فرزندان‌

. نفخ صور دوم، زمينه‌اى براى فرار انسانها از فرزندان خود:

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ‌ ...

وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ.

عبس (80) 33 و 34 و 36

48. فرار از مادر

60. فرار انسانها از مادر خويش، از پيامدهاى نفخ صور:

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ‌ ...

وَ أُمِّهِ‌ ....

عبس (80) 33-/ 35

49. فرار از همسر

61. فرار انسانها از همسران خود، در پى نفخ صور دوم:

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ‌ ...

وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ.

عبس (80) 33 و 34 و 36

50. فرا رسيدن كيفر

62. دميده شدن در صور، سرآغاز شكل‌گيرى زمان فرار رسيدن كيفر و وعيدهاى خداوند:

وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ [2].

ق (50) 20

51. فرو پاشى آسمان‌

63. فروپاشى آسمان و پيچيده شدن آن، مانند طومار نوشته‌ها، از پيامدهاى نفخ صور:

لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‌ يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ.

انبياء (21) 103 و 104

52 قطع سؤال‌

64. قطع سؤال و پرسش از يكديگر، در پى نفخ صور:

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ.

مؤمنون (23) 101

53. گسست خويشاوندى‌

65. گسسته شدن روابط نسبى و خويشاوندى ميان انسانها، با نفخ صور:

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ.

مؤمنون (23) 101

54. گشايش درهاى آسمان‌

66. گشايش دربهاى آسمان، از پيامدهاى نفخ صور:

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً.

نبأ (78) 18 و 19

55. لرزش دلها

67. لرزش دلها، در پى نفخ صور:

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ.

نازعات (79) 6 و 8

56. متلاشى شدن زمين‌

68. متلاشى و كوبيده شدن زمين، در پى نفخ صور:

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ‌

[1] . گفته شده كه مقصود از «فاذا جاءت الصّاخّه» نفخ صور دوم است كه همه مردم در آن هنگام زنده مى‌شوند. (التبيان، ج 10، ص 277)

[2] . تفاوت «وعد» با «وعيد» اين است كه وعد در خير و شر ولى وعيد فقط در شر استعمال مى‌شود. (مفردات 7 ص 875 «وعد»)