5. زنده شدن همه انسانها و حاضر شدن آنان در قيامت، پس از نفخ صور
دوم:
لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ
الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ[4].
انبياء (21) 103
[1] . مقصود از «فاذا نقر فى الناقور» روز نفخ صور است. (جامع
البيان، ج 14، جزء 29، ص 189) بعيد نيست كه مراد از «يومئذ» روزى باشد كه [مردم]
براى حسابرسى، پاداش و كيفر به سوى خداوند بازگشت كنند، (الميزان، ج 20، ص 85) و
اين همان قيامت و پيامد نفخ صور خواهد بود
[2] . مراد از «صاخّة» نفخ صور است (الميزان، ج 20، ص 210) و بنابر
قولى مقصود از آن نفخ صور دوم است كه مردم در آن هنگام زنده مىشوند. (التبيان، ج
10، ص 277)
[3] . «الكتاب» كتابى است كه اعمال انسانها در آن نوشتهشده است،
بنابراين منظور از آن همان نامه اعمال است. (التبيان، ج 9، ص 47؛ الكشاف، ج 4، ص
145)
[4] . از پيامبر صلى الله عليه و آله از معناى «فزع اكبر» پرسيدند.
آن حضرت فرمود: يك صيحه بر مردم زده مىشود كه مردهاى نمىماند مگر آنكه زنده
مىشود و زندهاى نمىماند مگر آنكه مىميرد، جز آنچه را خدا بخواهد، سپس صيحهاى
ديگر بر آنان زده مىشود. آنانكه مردهاند زنده مىشوند و همگى به صف كشيده
خواهند شد. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 461، ح 180)