از افاضه روح و انشاء حيات، و افاضه دوم حق است كه موجب بعث و حشر
اجساد است در نشأت
عاليه اخرويه[1]، نيز گفته شده مقصود از آن شاخى است كه در آن دميده مىشود و
خداوند متعال آنرا
سبب بازگشت صورتها و ارواح نسبت به جسمهاىشان مىكند[2]. دميدن در صور، از اشراط
الساعة و علامت حتمى قيامت است[3]. منظور از «نفخ صور» در اين مدخل همين معناى اصطلاحى
آخرى است كه از واژه «نفخ (صور)» با عبارات مختلف و از عباراتى
مانند «يوم ترجف الرّاجفة»، «صيحة واحدة» و «الفزع الاكبر» با توجّه به تفاسير و
يا روايات كه معناى آن را برساند، استفاده شده است.
اهمّ عناوين: آثار نفخ صور.
آثار نفخ صور
1. آغاز سختيها
1. لحظه دميدن و نفخ صور در آستانه قيامت، آغاز سختيها و ناگواريها
براى اهل محشر:
[3] . دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى، ج 2، ص 1386، «صوراسرافيل»
[4] . مقصود از «نقر فى الناقور» نفخ و دميدن در صور است.
(التبيان، ج 10، ص 174)
[5] . مراد از «يوم يقول كن» روز بعث است، براى قول [و جمله بعدش]
«يوم ينفخ فى الصور» و معناى آيه چنين مىشود: خداوند آسمانها و زمين را بر اساس
حق آفريد و هم او، دوبار بر اساس حق، مخلوقات را زنده مىكند، بنابراين مىشود از
آيه براى آغاز قيامت در پى نفخ صور استفاده نمود. (تفسير التحرير و التنوير، ج 4،
جزء 7، ص 307)
[6] . «يوم ينفخ فى الصّور» بدل از «يوم القيامة» است.
(مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 47)