الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ.

منافقون (63) 1 و 4

فساد منافقان‌

769. منافقان، عناصرى فسادگر، در زمين:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ‌ وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌ ... أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ‌ ....

بقره (2) 8 و 11 و 12

770. اعمال فسادگرانه منافقان عصر بعثت، مورد اعتراض مسلمانان صدر اسلام:

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌ [1] ...

بقره (2) 11

771. ادعاى اصلاح‌طلبى منافقان، به رغم فسادگرى آنان در زمين:

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ.

بقره (2) 11

772. منافقان، بى خبر از فساد پيشگى خويش:

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ‌ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لكِنْ لا يَشْعُرُونَ.

بقره (2) 11 و 12

773. خبر دادن خداوند، از فسادگرى عناصر منافق، در صورت رسيدن به حكومت:

فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‌ [2].

محمّد (47) 22

774. لزوم هوشيارى مؤمنان، در برابر فسادگريهاى منافقان:

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ‌ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لكِنْ لا يَشْعُرُونَ‌ [3].

بقره (2) 11 و 12

775. حضور منافقان در جهاد، باعث فتنه و فساد در بين مؤمنان:

لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ ما زادُوكُمْ إِلَّا خَبالًا وَ لَأَوْضَعُوا خِلالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ‌ [4].

توبه (9) 47

776. فساد منافقان، مورد نهى خداوند:

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌ [5] ...

بقره (2) 11

777. تلاش منافقان براى فساد در زمين، در صورت به حكومت رسيدن:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ‌ وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها ....

بقره (2) 204 و 205

778. داعيه اصلاح‌طلبى منافقان، پيش از حاكميّت و فساد آنان، پس از رسيدن به حكومت:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ...

وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها ....

بقره (2) 204 و 205

[1] . آيه شريفه در رابطه با منافقين مى‌باشد. (تفسير القرآن‌العظيم، ابن‌كثير، ج 1، ص 91؛ روح‌البيان، ج 1، ص 87) بنا بر قولى، گوينده «قيل»، مسلمانان صدر اسلام هستند. (التفسير الكبير، ج 1، ص 306)

[2] . سياق آيات در مورد منافقان است‌

[3] . برداشت مذكور، بر اساس معناى ادبى كلمات «ألا و انّ» تأكيديّه است‌

[4] . سياق آيات در مورد منافقان است‌

[5] . بنا بر قولى، گوينده «قيل»، خداوند متعال است. (التّفسيرالكبير، ج 1، ج 1، ص 306)