[1] . در احتمالى، مقصود از «على الارائك ينظرون» تماشاى انواع
نعمتهاى بهشتى از سوى ابرار است. (التبيان، ج 10، ص 302)
[2] . «لفى نعيم» ظرف مجازى است و دائمى بودن تنعم براى بهشتيان،
تشبيه شده به احاطه ظرف به مظروف، به صورتى كه از آن جدا نمىشود. (تفسير التحرير
و التنوير، ج 15، جزء 30، ص 182)