[1] أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

39. تشريع نذر روزه سكوت، در اديان گذشته:

... فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

40. رجحان روزه سكوت و تعلّق نذر به آن، از احكام آيين مريم عليها السلام (دين يهود):

... إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً ....

مريم (19) 26

6. فرزند

41. وقف اولاد، براى خدمت در راه خدا، از موارد متعلّق نذر:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

42. خلوص نيّت همسر عمران، در نذر فرزندش براى خدمت در راه خدا:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي‌ ....

آل‌عمران (3) 35

43. نذر جنين براى خدمتگزارى هميشگى در عبادتگاه خدا، از سوى همسر عمران:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي‌ ....

آل‌عمران (3) 35

نذر جنين---) همين مدخل، متعلّق نذر، جنين‌

نذر در اديان‌

44. اختيار مادر، در مورد نذر كار و شغل فرزند، در اديان گذشته:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

45. نذر، امرى مطلوب در آيين مريم عليها السلام و معروف نزد هم‌عصران او:

... فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً ....

مريم (19) 26

46. نذر، امرى مطلوب، در آيين همسر عمران، و معروف نزد هم‌عصران او:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ.

آل‌عمران (3) 35

نذر در حج‌

47. صحّت نذر در حج، مثل پياده رفتن از مِنا به مكّه:

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ‌ [2].

حج (22) 29

نذر در معصيت‌

48. نذر در معصيت، موجب قرار گرفتن در زمره ظالمان:

وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ [3].

بقره (2) 270

[1] . الف و لام در «اليوم» براى عهد حضورى است؛ يعنى «امروز» و مقصود از آن، همان روزى است كه همراه با نوزاد خود به ميان قومش برگشت.

[2] . از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده كه مقصود از «وليوفوا نذورهم» از منا به مكّه است. (بحارالانوار، ج 96، ص 312، ح 39)

[3] . يك احتمال درباره مقصود از «ظالمين» در آيه كسانى است كه در راه معصيت نذر كنند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 660)