قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذا
جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فِيها وَ
هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ.
انعام (6) 31
إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ
الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ[5] تُراباً.
نبأ (78) 40
[1] . از امام سجاد عليه السلام روايت شده است كه از جمله
گناهانىكه موجب ندامت مىشود كشتن آدم بى گناه است. خداوند در قصّه قابيل پس از
كشتن هابيل مىفرمايد: او از عمل خود پشيمان شد. «... فاصبح من النّادمين».
(معانىالاخبار، ص 270، ح 2؛ بحارالانوار، ج 70، ص 375، ح 12)
[2] . تساوى با زمين، كنايه از وجود نداشتن و نيستى ونابودى است و اين
آرزو از سوى كافران در صحنه قيامت، نشانه پشيمانى آنها از لجاجتها و طغيانگريها در
دنيا است.
[3] . «ابصرنا ...» يعنى براى آنها مسلم و روشن شده كه عامل نجات،
فقط ايمان و عمل صالح است و براى آنان ايمان يقينى حاصل شده است. (الميزان، ج 16،
ص 253).
[4] . مقصود آيه اين است كه كافران وقتى مىبينند به سوىآتش جهنم
و مسلمانان به سوى بهشت روانه مىشوند، اظهار ندامت مىكنند. (التفسير المنير، ج
14، ص 10).
[5] . خاك، فاقد شعور و اراده است، لذا تكليف و عقابى نيز نخواهد
داشت و آرزوى خاك بودن، نشانه پشيمانى كافران از عملكرد گذشته شان است تا شايد
بدين طريق از عقاب و تكليف رهايى يابند.