انعام (6) 6؛ اعراف (7) 4؛ اعراف (7) 129؛ انفال (8) 54؛ يونس (10)
13؛ ابراهيم (14) 13؛ حجر (15) 4؛ اسراء (17) 16 و 17 و 58؛ كهف (18) 59؛ مريم
(19) 74 و 98؛ طه (20) 128؛ انبياء (21) 6 و 9 و 95؛ حجّ (22) 45؛ شعراء (26) 139
و 208؛ قصص (28) 43 و 58 و 59 و 78؛ سجده (32) 26؛ يس (36) 31؛ ص (38) 3؛ زخرف
(43) 8؛ دخان (44) 37؛ احقاف (46) 27؛ محمّد (47) 13؛ ق (50) 36؛ نجم (53) 50؛ قمر
(54) 51؛ مرسلات (77) 16
مهمانى
مهمان، كسى است كه بر ديگرى وارد شود و از او با طعام و ديگر وسايل
پذيرايى كنند[1] و مهمانى به معناى مهمان كردن،
دعوت و ضيافت است. در اين مدخل از واژه «ضيف» و برخى آيات استفاده شده است.
اهمّ عناوين: مهمانان ابراهيم و مهمانان لوط.
آداب مهمانى
1. تحيّت و سلام مهمانان به ميزبان، از آداب مهمانى: