31) شومى اصحاب قريه (بدبختى و گرفتارى به حوادث ناگوار) ناشى از
اسرافكارى خودشان:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* قالوا طئركم مّعكم أئِن ذكّرتم بل أنتم قوم مّسرفون.[1]
يس (36) 13 و 19
شهر اصحاب القريه---) انطاكيه
عبرت از اصحاب القريه---) همين مدخل، قصّه اصحابالقريه
عقيده اصحاب القريه
1. انكار وحى
32) اصحاب القريه منكر نزول وحى بر پيامبران فرستاده شده به سوى
آنان:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* قالوا ما أنتم إلّابشر مّثلنا وما أنزل الرّحمن من شىء إن أنتم
إلّاتكذبون.
يس (36) 13 و 15
2. شرك
33) اعتقاد مردم انطاكيه به خدايان موهوم و بىاثر:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون ءأتّخذ من دونه
ءالهة إن يردن الرّحمن بضرّ لّاتغن عنّى شفعتهم شيا و لاينقذون.
يس (36) 13 و 23
34) مردم شهر انطاكيه بىاعتقاد به توحيد عبادى و لزوم پرستش
آفريدگار يكتا:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* و ما لى لا أعبد الّذى فطرنى وإليه ترجعون* ءأتّخذ من دونه ءالهة إن ....
يس (36) 13 و 22 و 23
3. عقيده به خدا
35) اعتقاد اصحاب القريه به خداى رحمان:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* قالوا ما أنتم إلّابشر مّثلنا وما أنزل الرّحمن من شىء ....
يس (36) 13 و 15
4. عقيده به خدايان
36) اعتقاد اصحاب القريه به شفاعت معبودان و تأثير آنها در تدبير
امورشان:
واضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* ءأتّخذ من دونه ءالهة إن يردن الرّحمن بضرّ لّاتغن عنّى شفعتهم
شيا ولاينقذون.[2]
يس (36) 13 و 23
غفلت اصحاب القريه
37) غفلت اصحاب القريه از شومى خويش باعث تهديد انبيا و فال بد زدن
به آنان:
و اضرب لهم مّثلا أصحب القرية إذ جاءها المرسلون* قالوا إنّا تطيّرنا بكم لئن لّم تنتهوا لنرجمنّكم وليمسّنّكم
مّنّا عذاب أليم*
قالوا طئركم مّعكم أئِن ذكّرتم ....
يس (36) 13 و 18 و 19
[1] «بل أنتم قوم مسرفون» روى برتافتن از كلام سابق است؛ به اين
معنا كه انبيا، عامل بدبختى و شومى نيستند؛ بلكه اسرافكارى خود آنان سبب
بدبختىشان شده است.
[2] از اينكه «حبيبنجّار» در مقابل آنان به بىتأثيرى معبودان و
شفاعت آنها استدلال مىكند، استفاده مىشود كه آنان چنين انتظارى را از بتها
داشتهاند.