وإسمعيل وإدريس وذاالكفل ...* ... وكانوا لنا خشعين.[2]
انبياء (21) 85 و 90
11. ذبيح بودن
82) تسليم شدن اسماعيل (ع) براى قربانى شدن به فرمان خدا، از
ويژگىهاى حضرت:
فبشّرنه بغلم حليم* فلمّا بلغ معه السّعى قال يبنىّ إنّى أرى فى المنام أنّى أذبحك
فانظر ماذا ترى قال يأبت افعل ما تؤمر ستجدنى إن شاء اللَّه من الصَّبرين.
[1] طبق گفته برخى مفسّران، منظور از «غلام حليم»، اسماعيل (ع)
است و حديثى از امامصادق (ع) آن را تأييد مىكند. (نورالثقلين، ذيل آيه)
[2] برداشت بر اين اساس است كه مرجع ضمير «كانوا» تمام انبياى ذكر
شده باشد.
[3] به طور مطلق، به اين دسته از پيامبران، اخيار اطلاق شده است؛
به اين معنا كه تمام افعال و صفات آنان خير بوده است و اين يعنى معصوم بودن.
[4] برداشت بر اين اساس است كه مرجع ضمير فاعلى «يسارعون» تمام
انبياى ذكر شده باشد.
[5] اگر «اخيار» جمع «خَيِّر» باشد، به معناى فردى است كه بسيار
كار نيك انجام مىدهد (مجمعالبيان، ذيل آيه). احتمال دارد «اخيار»، جمع «خَيْر»
در مقابل شرّ باشد كه در اين صورت، برداشت ياد شده قابل استفاده خواهد بود.