تعاليم اسماعيل (ع)

27) ضرورت اعتقاد همه مؤمنان، به آموزه‌هاى الهى اسماعيل (ع):

قولوا ءامنّا باللّه وما أنزل إلينا وما أنزل إلى‌ إبرهيم وإسمعيل ... لانفرّق بين أحد مّنهم ونحن له مسلمون.

بقره (2) 136

قل ءامنّا باللّه ومآ أنزل علينا ومآ أنزل على‌ إبرهيم وإسمعيل ... لانفرّق بين أحد مّنهم ونحن له مسلمون.

آل‌عمران (3) 84

نيز---) همين مدخل، دين اسماعيل (ع)، آموزه‌هاى دين اسماعيل (ع)

تقواى اسماعيل (ع)---) همين مدخل، فضايل اسماعيل (ع)، تقوا

تنزيه اسماعيل (ع)

28) مبرّا بودن اسماعيل (ع) و ديگر پيامبران از شرك ورزيدن به خداوند:

و إسمعيل واليسع ويونس ولوطا وكلًّا فضّلنا على العلمين‌* ... ولو أشركوا لحبط عنهم مّا كانوا يعملون. [1]

انعام (6) 86 و 88

توحيد اسماعيل (ع)---) همين مدخل، فضايل اسماعيل (ع)، توحيد

تولّد اسماعيل (ع)

29) ولادت اسماعيل (ع) در سنّ پيرى پدرش ابراهيم (ع):

الحمد للّه الّذى وهب لى على الكبر إسمعيل ....

ابراهيم (14) 39

30) حمد و سپاس ابراهيم (ع)، به درگاه خداوند براى عطا شدن اسماعيل (ع) در سنّ پيرى به وى:

الحمد للّه الّذى وهب لى على الكبر إسمعيل وإسحق إنّ ربّى لسميع الدّعآء.

ابراهيم (14) 39

31) بشارت ولادت اسماعيل (ع) به ابراهيم (ع) از سوى خدا:

وإنّ من شيعته لإبرهيم‌* فبشّرنه بغلم حليم. [2]

صافات (37) 83 و 101

جوانى اسماعيل (ع)

32) همراهى و همكارى اسماعيل جوان با پدرش ابراهيم (ع) در امور زندگى:

فبشّرنه بغلم حليم‌* فلمّا بلغ معه السّعى .... [3]

صافات (37) 101 و 102

33) مأموريّت ابراهيم (ع) براى قربانى كردن فرزندش اسماعيل (ع) هنگام جوانى وى:

فبشّرنه بغلم حليم‌* فلمّا بلغ معه السّعى قال يبنىّ إنّى أرى‌ فى المنام أنّى أذبحك فانظر ماذا ترى‌ .... [4]

صافات (37) 101 و 102

[1] حرف «لو» براى امتناع شرط و جواب به‌كار مى‌رود؛ بنابراين، آيه دلالت مى‌كند بر اين‌كه شرك، تحقّق نيافته؛ پس جزاى آن (حبط عمل) نيز محقّق نشده است.

[2] منظور از «غلام حليم» همان‌گونه كه برخى از مفسّران گفته‌اند، اسماعيل (ع) است و حديثى از امام‌صادق (ع) آن را تأييد مى‌كند. (نورالثقلين؛ مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] «غلام» به جوانى كه تازه شاربش روييده، گفته مى‌شود. (مفردات راغب)

[4] همان.